هله، رفتيم و گرانى ز جمالت برديم دوست يك جام پر از زهر چو آورد به پيش گفت خوش باش كه بخشيمت صدجان دگر گفتم ابحان چو توى از تن ما جان خواهد ما نهاليم، بروييم، اگر در خاكيم بدرون بر فلكيم و به بدن زير زمين چونك درمان جوان طالب دردست و سقم جان چو آئينه ى صافى است، برو تن گرديست اين دو خانه ست دو منزل به يقين ملك ويست چون بيامد رخ تو بر فرس دل شاهيم مى دهنده چو توي، فخر همه مستانيم هين به ترجيع بگو شرح زبان مرغان در جهان آمد و روزى دو به ما رخ بنمود گفتم از بهر خدا اى سره مهمان عزيز گفت كس ديد درين عالم يك روز سپيد از براى كشش ما و سفر كردن ما هر غم و رنج كه اندر تن ودر دل آيد نيم عمرت به شكايت شد و نيمى در شكر چه فضولى تو؟ كه اين آمد و آن بيرون شدپاى در باغ خرد نه، به طلب امن و خلاص پاى در باغ خرد نه، به طلب امن و خلاص
روى ازينجا به جهانى عجبى آورديم زهر چون از كف او بود، به شادى خورديم ما كسى را به گزافه ز كجا آزرديم؟ گر درين داد، بپيچيم يقين نامرديم شاه با ماست چه باكست اگر رخ زرديم؟ به صفت زنده شديم ارچه به صورت مرديم ما ز درمان بپريديم و حريف درديم حسن در ما ننمايد چو به زير گرديم خدمت نو كن و شاباش كه خدمت كرديم چون بيامد قدحت، صاف شويم ار درديم پرورنده چو توي، زفت شويم ار خرديم گر نگويى به زبان، شرح كنش از ره جان آنچنان زود برون شد كه ندانم كه كى بود اينچنين زود كنى معتقدان را بدرود؟ كه سياه آبه نباريدش ازين چرخ كبود؟ پيك بر پيك همى آيد از آن اصل وجود مي كشد گوش شما را به واق موعود حمد و ذم را بهل و رو به مقام محمود كارافزايى تو غير ندامت نفزودسربنه، پاى بكش زير درختان مرود سربنه، پاى بكش زير درختان مرود
لطفا منتظر باشید ...
