به صورت يار من چون خشمگين شد به صد وادى فرورفتم به سودا به سوى آسمان رفتم چو ديوان مرا گفتند راه راست برگير مرا هم راه و همراهست يارم به زير گلبنش هر كس كه بنشست در اين گفتارم آن معنى طلب كن ازيرا اسم ها عين مسماست اگر خواهى كه عين جمع باشى مخوان اين گنج نامه ديگر اى جان به كهگل چون بپوشم آفتابى اگر تو زين ملولى واى بر تو زره بر آب مي دان اين سخن را ز خود محجوبشان كردم به گفتنخمش باشم لب از گفتن ببندم خمش باشم لب از گفتن ببندم
دلم گفت اه مگر با من به كين شد كه چه چاره كه چاره گر چنين شد از اين درد آسمان من زمين شد چه ره گيرم كه يار راستين شد كه روى او مرا ايمان و دين شد سعادت با نشستش همنشين شد نفس هاى خوشم او را كمين شد ز عين اسم آدم عين بين شد همين شد چاره و درمان همين شد كه اين گنج از پى حكمت دفين شد جهانى كى درون آستين شد كه تو پيرار مردى اين يقين شد همان آبست الا شكل چين شد به پيش حاسدان واجب چنين شدكه مشتى بيس با پيرى قرين شد كه مشتى بيس با پيرى قرين شد
لطفا منتظر باشید ...
