رفتيم بقيه را بقا باد پنگان فلك نديد هرگز چندين مدويد كاندر اين خاك اى خوب مناز كاندر آن گور آخر چه وفا كند بنايى گر بد بوديم بد ببرديم گر اوحد دهر خويش باشى تنها ماندن اگر نخواهى آن رشته نور غيب باقيست آن جوهر عشق كان خلاصه ست اين ريگ روان چو بي قرارست چون كشتى نوحم اندر اين خشك زان خانه نوح كشتيى بودخفتيم ميانه خموشان خفتيم ميانه خموشان
لابد برود هر آنك او زاد طشتى كه ز بام درنيفتاد شاگرد همان شدست كاستاد بس شيرينست لا چو فرهاد كاستون ويست پاره اى باد ور نيك بديم يادتان باد امروز روان شوى چو آحاد از طاعت و خير ساز اولاد كانست لباب روح اوتاد آن باقى ماند تا به آباد شكل دگر افكنند بنياد كان طوفانست ختم ميعاد كز غيب بديد موج مرصادكز حد برديم بانگ و فرياد كز حد برديم بانگ و فرياد
لطفا منتظر باشید ...
