آيينهي عاشورا (1)
نويسنده: حجت اللّه بيات قال علي عليه السلام : «و هذا القران انما هو خط مسطور بين الدفتين لاينطق بلسان و لابد له من ترجمان1؛ و اين قرآن، همانا خطي است نوشته شده بين دو جلد و با زبان سخن نمي گويد و به ناچار بايد ترجماني داشته باشد.»مقاله اي كه پيش رو داريد، بر آن است كه پيوند عميق «قرآن صامت» و «قرآن ناطق» را در «آينه ي عاشورا» بنگرد و در حد توان تجسم آيات اين كتاب آسماني را در «كربلا» به تصوير بكشد.در ميان حوادثي كه در طول تاريخ بشر رخ داده است، هيچ كدام به برجستگي و پويايي «حركت بنياني» عاشورا نيست؛ نهضتي كه در منطقه اي محدود، زماني كوتاه وكارواني كوچك به وقوع پيوست، اما توانست الگويي عملي براي آزادمردان و عدالت خواهان جهان ارائه كند. و پيروزمندانه بر تاركِ تاريخ جاودان بماند. به حق بايد اين واقعه را به ديد معجزه نگريست و به عنوان راهكاري مؤثر براي مبارزه عليه ظلم و ستم از آن بهره گرفت. اين حقيقت تا آنجا پيش مي رود كه مهاتما گاندي، مصلح مبارز هندي، نيز به مقتداي آزاديخواه ما اقتدا مي كند و مي گويد: «من چيز تازه اي براي مردم هند نياورده ام. آنچه انجام دادم، محصولي است از مطالعات و تحقيقات كه درباره ي تاريخ زندگي قهرمان كربلا انجام دادم. اگر ما بخواهيم هند را از چنگال استعمار نجات دهيم، لازم است همان راهي را بپيماييم كه حسين بن علي پيمود.2»آيينه دار كربلا
«قال الصادق عليه السلام : اِنّ اللّه ولايتنا اهل البيت قطب القرآنن و قطب جميع الكتب. عليها يستدير محكم القرآن3؛ امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند ولايت ما اهل بيت را محور قرآن و همه ي كتابها قرار داده است و آيات محكم قرآن بر محور ولايت ما مي چرخد».پيوند ناگسستني عترت و قرآن را رسول مكرم اسلام صلي الله عليه و آله وسلم بارها در گوش زمان ندا داده بودند، تا هيچ كس اين حقيقت را به فراموشي نسپارد. قرآن، اين كلام جاويدان الهي را ترجماني بايد تا مشعل در دست مشعلداران واقعي بماند و تشنگان آب حيات در پرتو هدايتگري آن دو به سرچشمه ي خورشيد بار يابند و با تمسك به ريسمان آسماني قرآن و عترت از امواج سهمناك اين درياي طوفاني سوار بر كشتي نجات آل الرسول عليهم السلام به ساحل سعادت برسند اينك آنچه حسين عليه السلام ، اين قران ناطق را با قرآن صامت پيوند مي زند، مي نگريم.الف ـ هدايت:
از آيات بسياري روشن مي شود كه دليل نزول قرآن كريم هدايت انسان به سوي زندگي جاويد است. قرآن كريم نخست همه ي مردم را هدايت و به خداپرستي دعوت مي كند.«شهر رمضان الذي انزل فيه القرآن هدي للناس»4؛ ماه رمضان (همان ماه) است كه در آن، قرآن فرو فرستاده شده (كتابي) كه مردم را راهبر است.البته در عمل همه ي مردم هدايت نمي شوند و تنها گروهي اندك دعوت از آيات بسياري روشن مي شود كه دليل نزول قرآن كريم هدايت انسان به سوي زندگي جاويد است. قرآن كريم نخست همه ي مردم را هدايت و به خدا پرستي دعوت مي كند.قرآن را اجابت مي كنند.«ذلك الكتاب لاريب فيه هدي للمتقين...»5؛ اين است كتابي كه در (حقانيت) آن ترديدي نيست (و) مايه ي هدايت تقوا پيشگان است.امام حسين عليه السلام نقل مي كند: نزد پيامبر خدا صلي الله عليه و آله وسلم بودم، ابي بن كعب نيز آنجا بود پيامبر خدا به من فرمود: آفرين به تو اي اباعبداللّه ، اي زينت آسمانها و زمينها!ابي ابن كعب پرسيد: اي رسول خدا چگونه كسي غير از تو زينت آسمان ها و زمين ها است؟پيامبر فرمود: اي ابي! قسم به كسي كه مرا به حق به پيامبري برگزيد! همانا حسين بن علي (مقامش) در آسمان بزرگتر از زمين است. در سمت راست عرش الهي نوشته اند (حسين) چراغ هدايت و كشتي نجات است6.قافله سالار كربلا از همان آغاز حركت خود تنها به هدايت مردم مي انديشيد و تلاش مي كرد در هر موقعيت، با هر وسيله اي آنان را از گمراهي نجات دهد؛ اما با اين همه جز گروهي اندك هدايت آن حضرت را نپذيرفتند و تنها پرهيزكاران و نيكوكاران دعوت قرآن ناطق، حسين عليه السلام را لبيك گفتند.«هذا بصائر للناس و هدي و رحمة لقوم يوقنون7»؛ اين (كتاب) براي مردم، بينش بخش و براي قومي كه يقين دارند، رهنمود و رحمتي است.