شيخ عبدالعزيز بن عبدالله بن باز مفتي كلّ عربستان، در پاسخ استفتائي ميگويد: كسي كه حج واجب خود را انجام داده، افضل براي او اين است كه به جاي حج مستحبي، هزينه آن را به مجاهدان راه خدا ـ همچون مجاهدان افغاني و مهاجران و پناهندگان آنان در پاكستان ـ تقديم نمايد.از پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله وسلم) سؤال شد: افضل كارها چيست؟ فرمود: ايمان به خدا و رسول. پرسيدند: پس از آن؟ فرمود: جهاد در راه خدا. و سپس؟ فرمود: حج مبرور. در اين حديث كه مورد اتفاق همه است، پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) حج را بعد از جهاد قرار دادهاند. البته منظور، حج مستحبي است چونكه حج واجب ـ در صورت استطاعت ـ ركني از اركان اسلام است.و در صحيحين از حضرت رسول(صلي الله عليه وآله وسلم) نقل شده كه فرمود: كسي كه رزمندهاي را تجهيز كند يا به خانواده او رسيدگي نمايد به منزله مجاهد است. و بدون شك، مجاهدان افغاني و ديگر مجاهدان راه خدا به كمك مادي برادران خود نيازمندند و كمك به آنان از هزينه در مسير حج استحبابي با ارزشتر است.(روزنامه الرياض، مورخ 29 ذو القعده 1418 برابر با 7 / 1 / 77) ملاحظه: به درستي اين فتوا عجيب است! چگونه برادر كشي در افغانستان ميتواند ثواب حج داشته باشد؟!نظريه يكي از روحانيون سعودي درباره اصحاب حضرت رسول(صلي الله عليه وآله وسلم) شيخ صالح بن فوزان الفوزان عضو «هيأت كبار العلما»ي سعودي ميگويد: اصحاب رسول خدا(صلي الله عليه وآله وسلم) از همه امت فضلشان بيشتر است و به خاطر فضل و سبقتشان، هرگاه از آنان خطايي سرزده باشد، از ديگر گنهكاران به آمرزش الهي نزديكترند.خداي تعالي فرموده: «لَقَدْ تابَ اللهُ عَلَي النَّبيِّ وَالْمُهاجِريِنَ وَالأنْصار الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِاحْسان».و حضرت رسول(صلي الله عليه وآله وسلم) فرموده: «خيركم قرني ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم» و «لا تَسبُّوا أصحابي فَوَالَّذي نفسي بيَدِهِ لو أَنْفق أحَدُكُم مِثل اُحُد ذهباً ما بلغ مد أحدهم ولا نصيفه».و خداوند تبارك و تعالي ميفرمايد: «محمّدٌ رسول الله والَّذينَ مَعَهُ أشِدّاء علي الكفارِ رُحَماء بينهم» تا آنجا كه ميفرمايد: «لِيَغِيظَ بِهِم الكُفّار». اين نظريه اهل سنت و جماعت است. بر اين اساس، هيچكس با اصحاب رسول خدا(صلي الله عليه وآله وسلم) دشمني ندارد و به آنان ناسزا نميگويد و از آنان بدگويي نميكند مگر شخص كافر، همچنانكه در اين آيه آمده: «ليغيظ بهم الكفّار».وي در ادامه ميافزايد: رافضه (شيعيان) اصحاب رسول خدا(صلي الله عليه وآله وسلم) را تكفير نموده و از آنان بدگويي ميكنند و طعن ميزنند و اين كارها را از بهترين مقرّبات ميدانند! ولي اهل سنت يكايك اصحاب را دوست ميدارند ـ از علي بن ابي طالب و عباس و ... تا ديگران ـ و تبعيّت همه آنان را لازم ميدانند; چرا كه خداي عزّوجلّ فرموده است: «وَالَّذينَ جاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنا اغْفِرْ لَنا وَلاِخْوانِنا الَّذِينَ سَبَقُونا بالإيمانِ وَلا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذيِنَ آمَنُوا رَبَّنا اِنَّكَ رَؤُوفٌ رَحِيمٌ».نامبرده در پايان ميگويد: اين است وسطيّت فرقه ناجيه، و اين چنين است كه اهل سنت «امت وسط» ميباشند! خداي سبحان فرموده: «و كذلِكَ جعلناكُم اُمّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهداءَ عَلَي النّاسِ وَيَكونَ الرَّسُول عَلَيْكُمْ شَهِيداً».(هفته نامه المسلمون، شماره 672، مورخ 20 شعبان 1418 برابر با 29 / 9 / 76) ملاحظه: اينگونه اظهار نظرها متأسفانه جاهلانه و به دور از واقعيت است. شيعه نه تنها صحابه واقعي و فداكار رسول خدا(صلي الله عليه وآله) را گرامي ميدارد بلكه در تجليل از شخصيت آنان، كتاب هاي فراواني را نيز به نگارش در آورده است. آنچه كه شيعه بر آن پاي ميفشارد، تفكيك قائل شدن بين صحابه با تقوا و با فضيلت و پيرو پيامبر است و آنان كه به نوعي از راه قرآن و رسول خدا(صلي الله عليه وآله) كناره گرفته، به خودكامگي روي آوردند و چونان معاويه در برابر امام و پيشواي زمان خود; يعني علي بن أبيطالب(عليه السلام) به جنگ برخاستند.
لطفا منتظر باشید ...
