ادب ورود به حرم الهى - شرح فرازهایی از دعای عرفه نسخه متنی

ادب ورود به حرم الهى

مطلب دوم آن كه چون هر مهمانى آداب و شرايطى دارد كه مهمان بايد آنرا بياموزد، و طهارت درونى و آمادگى روحى شرط اصلى ورود به ميهمانى خداست. از اين رو به هر زائر بيت الله دستور داده اند كه براى انجام مناسك حج و ميهمان شدن خدا، نخست از حرم بيرون آيد و در صحراى عرفات با زمزمه دعاهاى روح انگيز و مناجات هاى معرفت آميز روح خود را صفا بخشد تا پاكيزه شود و لياقت ورود به حرم را پيدا كند. آنگاه در صحراى مشعر از هر گونه علقه اى و علاقه اى بريده، به ياد خدا باشد { ... فَاذْكُرُوا اللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ...}⁽²⁾ سپس در سرزمين منا، نماد ابليس را با انگيزه رجم شيطان درون سنگ باران كند و پس از راندن وى، تمام اميال و خواسته هى درونى را سر ببرد و سرانجام با تراشيدن موى سر، تمام جمال و زيبايى را زير پاى محبوب قربانى كند و آنگاه آهنگ خانه خدا و پرداختن به مناسك حج را پيدا كند.

دعاى امام در سرزمين عرفه را نيز بر همين اساس بايد ارزيابى كرد:

«همه تضرع و ناله هاى امام حسين(عليه السلام) در بيرون حرم براى آن است كه شايستگى ورود به حرم و ضيافت الهى به چنگ آيد».