لطفا منتظر باشید ...
اجازه پدر يا جدّ پدري در ازدواج دختر
محمد الهويي نظري ازدواج و انتخاب همسر مهمترين رويداد زندگي هر انساني است. به همين لحاظ معمولاً در اين امر همه افراد خانواده به طور جدي نظر مي دهند. در بعضي خانواده ها، نظرات با زباني زيبا و خوشايند و در جوّي دوستانه بيان مي گردد. در بيشتر اوقات نقاط ضعف و قوت مورد بررسي قرار گرفته و نهايتا نتيجه صحيحي حاصل مي شود. اما خانواده هايي هستند كه متأسفانه مطالب را به طرزي ناخوشايند و در جوّي متشنج ابراز مي دارند كه گاه موجب ايجاد عكس العمل و تصميم گيريهاي نادرست مي شود.جواني كه در آستانه ازدواج و انتخاب همسر است شديدا احتياج به مشورت و همراهي والدين دارد و آنها را مأمني براي بيان احساسات و عقايدش مي داند، اما در اين داستان متأسفانه ملاحظه مي شود كه پدر خانواده با توجه به اخلاق و روشي كه در محيط كارش داشته مستبدانه دستور مي دهد؛ و بين ارتش زمان طاغوت و خانواده فرقي نمي گذارد. شايد جمله معروف «ارتش چرا ندارد» هنوز از خاطره ها محو نشده باشد؛ در آن زمان سعي بر اين بود يك ارتشي را طوري تربيت كنند كه به زير دست فرمانهاي مستبدانه بي چون و چرا صادر نمايد ولو بي منطق و ظالمانه باشد؛ و از سوي ديگر نيز به همين گونه تابع مافوق خود باشد. متأسفانه تحت اين تعاليم، برخي ارتشيان چنين خصوصيتي پيدا مي كردند به طوري كه اين خصوصيات در تمام شؤون زندگي به صورت يك رفتار پايدار سايه افكنده و بدين گونه احساس تشخّص مي نمودند. و حال همين احساس موجب شده كه وي در هنگام تنبيه بچه ها، به وسيله پوشيدن چكمه و اونيفورم نظامي، قدرت خود را بنماياند، و خود را هنوز همان ارتشي جوان و قدرتمند بيابد.اما از سوي ديگر لازم است در باره نحوه برخورد وي با اين ازدواج به خانم «س» يادآور شويم كه با تمام اين اوصاف، ايشان نبايد فقط حركات نسنجيده و برخوردهاي نامعقول پدر را مد نظر قرار دهد.در وراي چهره خشن و لحن مستبدانه و صداي خشك چكمه ها و فريادهاي خشونت آميز پدر، پيام ديگري مي تواند نهفته باشد. پيامي مالامال از عاطفه و دلسوزي و عشق به فرزند. او به مانند هر پدري هرگز نمي خواهد نظاره گر بدبختي فرزندش باشد. قلبش براي دخترش مي تپد. فرياد او فغاني است از سالها رنج و تلاش و زحمت كه با يك دنيا اميد و آرزو كودكش را مي پروريده و به روزهاي دانشگاه و ازدواج و ديگر موفقيتهاي وي فكر مي كرده. و اينك آينده دخترش را در ميان دو فرهنگ متفاوت، مبهم مي بيند. دو فرهنگ و احيانا دو تربيت متفاوت.به عقيده ما نظريات پدر را در مورد اين ازدواج به طور قاطع نمي توان رد كرد. البته نه از ديدگاه مستكبرانه و معيارهاي دنيوي مثل ثروت، شهري بودن و اصل و نسبهاي كاذب و غيره. در خصوصيات والاي اين خواستگار جاي ترديد و انكار وجود ندارد و مشخص است كه وي جواني است مردمي، فداكار و داراي محسنات ديگر كه هر يك در جاي خود قابل تحسين مي باشد. اما براي ازدواج، امر ديگري نيز لازم است و آن متناسب بودن زوجين با يكديگر است. تناسب خانواده ها، محيط پرورشي و تربيتي، نزديكي آداب و رسوم و فرهنگها، نوع زندگي و ديدگاههايشان همه و همه در جاي خود با اهميت و تعيين كننده مي باشد. بارها شاهد اختلافات و بعضا جدايي زوجهايي بوده ايم كههر دو از صفات حسنه برخوردار بوده اند اما به علت اينكه از نظر ويژگيهاي اجتماعي و فرهنگي با يكديگر تناسبي نداشته اند و به عبارتي «كفو» يكديگر نبوده اند، نتوانسته اند همديگر را درك كنند. البته مواردي نيز ديده مي شده است كه با چنين شرايطي زوجين در كنار يكديگر به زندگي سعادتمندانه اي رسيده ولي بايد توجه داشت كه ازدواج، تنها برقراري ارتباط ميان دو نفر نيست بلكه از اين طريق دو خانواده و دو فاميل با يكديگر مرتبط مي شوند كه عدم تفاهم يا سوء معاشرت اينها با يكديگر مي تواند در جاي خود روي زندگي مشترك اين زن و شوهر مؤثر باشد. لذا اين مطلب نيز بايد تا حد امكان مد نظر قرار بگيرد.به هر حال از مجموعه اين سرگذشت و مسائلي كه خانم «س» مطرح كرده است به نظر مي رسد كه اين موضوع از ابعاد گوناگوني قابل بررسي است و بايد در باره زواياي مختلف آن بدون غلبه احساسات به تفكر و تأمل پرداخت. لذا پيشنهاد مي شود كه ايشان واقعيتها را بيشتر بنگرد و نيز در مورد روحيات خود بيشتر تأمل كند و با در نظر گرفتن جميع جهات تصميم گيري نمايد.
