در دستگاه خداوند، بى نظمى نيست و همه چيز از روى حساب است. و با كلاهبردارى و نظاير آن، كار درست نخواهد شد. در دستگاه خداوند بايد با اخلاص بود. امام حسين (ع) هزار و چهارصد سال است كه شخصيتش محفوظ است. حضرت زهرا (ع) هم همين طور، چون واقعاً هرچيزى كه داشتند براى خدا در طبق اخلاص گذاشتند. و اين چيز كمى نيست كه حدود هزار و چهارصد سال، نام يك نفر هنوز هم زنده باشد و هزاران محفل و مجلس بنامش گذاشته شود. و آيا كسى غير از انبياء و امامان توانسته است اين چنين مقام و موقعيتى را كسب كند؟ استالين را من به خاطر مى آورم، كه در زمان حكومتش، كمونيست ها خيلى او را تقديس و تعظيم مى كردند، و پس از آنكه مرد، او را در مقبره كمونيستهاى بلندپايه دفن كردند. بعد از او برژنف روى كار آمد و دستور داد جسد استالين را از قبر در آورند و آتش بزنند. مگر ممكن است كه استالين بماند؟ حضرت زهراست كه مى ماند وگرنه ريگان، كندى، سادات و بگين هيچ گاه باقى نخواهند ماند. خداوند، هركس را بخواهد باقى و هركس را نخواهد، از بين خواهد رفت. فرعون را مردم از پنجهزار سال پيش، لعنت مى كنند زيرا واقعيت در كارش نبود ولى حضرت زهرا (ع) چون بر حق بوده، تا به امروز نامش باقى مانده است. اگر روزى ما هم اينچنين مقامى پيدا كرديم، ناممان باقى خواهد ماند. مانند نهرى كه به دريا متصل مى شود، هيچ وقت خشك نشده و از بين نخواهيم رفت وگرنه اگر يك نهر معمولى باشد، با گذشت زمان و با ريزش باران و آمدن آفتاب و يا هر دو خشك خواهد شد. بنا بر اين به هر اندازه كه مى توانيم، بايد تقوى خدا را بجاى آوريم: (فاتقوا الله ما استطعتم) و نبايد به فكر ظواهر و جار و جنجال باشيم. و تنها در اين صورت است كه ناممان باقى خواهد ماند: (فالباقيات الصالحات عند ربك خير).
لطفا منتظر باشید ...
