قصيده بهاريه انتظار - دیوان حضرت امام خمینی (ره) نسخه متنی

گلها شكفته در چمن، چون روى يار نازنين
افشانده، ابر پرعطا بيرون ز حد، دُرِّ ثمين
و َز اُقحوان و نسترن، سطح دَمَن ديباى چين
و َز سورى و نعمان وزد، هر دم شميم عنبرين
و ز سوسن و نسرين، زمين چون روضه خُلدبرين
و ز فيض ژاله، گلسِتان رشك نگارستان چين
و ز سيره و كوكو و سار، آواز چنگ راستين
و ز بوالمليح و فاخته، هر دم نوايى دلنشين
و رشان به سان موبدان، هر صبح با صوت حزين
يك سو نسيم خوش وزان، يك سو روان ماء معين
جام مى گلگون طلب، از گلعذارى مه جبين
بويش چو بوى ضيمران، جسمش چو برگ ياسمين
آب بقايش در دهان، مهرش هويدا از جبين
مويش چو شام هجر من، آشفته و پرتاب و چين
جان فارغ از هر رنج و غم، دل خالى از هر مهر و كين
كز بهر ذات پا ك آن، شد امتزاج ماء و طين
از بهر تعظيمش كمر، خم كرده چرخ هفتمين
خلق دو عالم سر به سر، بر خوان احسانش، نگين
دريا ز جودش قطره اى، گردون زِ كشتش خوشه چين
منظور بعث انبيا، مقصود خلق عالمين
خاك رهش، زيبد اگر بر طُرّه سايد حورِعين
اصحاب علم و معرفت، ارباب ايمان و يقين
دارد به امرِ ذوالمِنَن، روى زمين زير نگين
خيل ملايك سر به سر، در بند الطافش رهين
مهرش نبودى نوح را، مى بود با طوفان قرين
كامل نگشتى دين حق، ز امروز تا روز پسين
چونانكه جدّ امجدش، گرديد ختم المرسلين
از ابر فيضش مُستمِد، از كان علمش مستعين
آماده بهر اقتدا، عيسى به چرخ چارمين
كفّار مستولى نگر، اسلام مستضعف ببين
خون مسلمانان هدر، از حمله اعداء دين
دستار پيغمبر به سر، دست خدا در آستين
ايمن شود روى زمين، از جور و ظلم ظالمين
شادم كه خاكم كرده حق، با آب مهر تو عجين
كز خامه ريزد بر ورق، جاى مركّب انگبين
تا گرگ باشد در زمين، بر گوسفندانْ خشمگين
بر جان اعدايت رسد، هر دم بلاى سهمگين
تا ز ابر آذارى دمد، ريحان و گل اندر زمين
بر دوستانت هر مهى، بادا چو ماه فرودين
چون شهر قم، از مقدم شيخ اجل، مير مهين
كان كَرَم "عبدالكريم" پشت و پناه مسلمين
دادش خداوند از شرف، بر كف زمام شرع و دين
بر ساحتش آورده رو، طلّاب از هر سرزمين
كاحيا كند از همّتش، آيين خيرالمرسلين
لطفى نما بر شيعيان، تاييد كن دين مبين!
تا گردم از لطف خدا، از عالِمين عاملين
تا گردم از لطف خدا، از عالِمين عاملين