جامعه ايراني ,با پذيرش اسلام,اين دين مبين را به عنوان برترين آيين و راه و روش زندگي خود شناخته و مباني آن را تنها راه پيشرفت و رسيدن به کمال مادّي و معنوي ,به شمار آورده است .در همين رابطه هر فرد مسلمان آگاه و آشنا به مباني ديني و مذهبي ميداند که پيامبر اکرم (ص) و ائمّه معصومين (ع),دانشمند ان و متفکّران جهان اسلام ,فقر مادي را پديدهاي ناپسند ,زيان بار و عامل بد بختي و انحطاط فرد و جامعه دانسته و مردم را از گرفتار شدن به آن ,هشدار دادهاند . در قرآن کريم از فقر به عنوان نوعي آسيب و زيان ياد شده([11]) و به فرموده پيامبر گرامي اسلام (ص) فقر پيآمدهايي بدتر از مرگ دارد.([12]) همچنين آن بزرگوار فرموده که حضرت ابراهيم (ع)گرفتاري به فقر را بدتر از گرفتار شدن به اتش نمرود به شمار آورده است.([13]) روايات ديگري هم از معصومين عليهمالسّلام نقل شده که ضمن آنها فقر پديده اي تلخ و هولناک ،([14]) مايه سيه رويي و سيه روزي([15]) و حالتي بدتر از مرگ([16]) به شمار آمده است . أميرالمؤمنين علي (ع),فرزند خود محمّد بن حنفيّه را از گرفتار شدن به فقر هشدار داده و مي فرمايد : فرزندم !بيم آن دارم که دچار فقر گردي براي رهايي از آن، به خداوند پناه بر و از وي ياري بخواه؛ زيرا فقر و تهيدستي، پاي بندي آدمي به اعتقادات و انجام اعمال ديني را سُست کرده ,نيروي انديشه و خِرد را به تباهي کشيده و باعث پديد آمدن ستيزهجويي ,دشمني و خشونت مي گردد )).([17]) در اين عبارت کوتاه و گُهربار ,بي هيچ گونه مبالغه و گزافه گويي ,مي توان ادعّا کرد که به همه عوارض هولناک و زيان بار فقر که جديدترين پژوهشهاي علمي ، آنها را به اثبات رسانيده اند، و ما در همين مقاله آنها را ياد آور خواهيم شد ,اشاره شده است .بايد ياد آور شد که در فرهنگ و متون اسلامي از يک سو واژه فقر تنها به تنگدستي و تهيدستي اطلاق نشده ,بلکه در موارد متعدّدي براي فقر فرهنگي و معنوي -که پيآمدهاي زيان بار تر و هولناکتري از فقر مادّي دارد -به کار رفته و از سوي ديگر فقر مادّي الزاماً در همه مقاطع زماني و مکاني همراه با پيآمدهاي زيان بار و هولناک به شما ر نيامده ,براي پرهيز از گرفتار شدن به آن([18]) و همچنين براي کساني که ناگزير دچار آن شدهاند ,رهنمودهاي خاصي ارائه گرديده است. ([19])در همين زمينه أئمّه معصومين (ع)به پيروان خود ياد آور شدهاند که فقر داراي دو گونه متمايز است .:فقر مربوط به اين جهان مادّي و فقر مربوط به روز واپسين.([20]) همچنين تاکيد فرمودهاند که فقر راستين همانا فقر خِرَد و انديشه است([21]) و هيچ فقري بد تر از ناداني نيست([22]) و ابلهي پست ترين نوع فقر محسوب مي شود .([23])