شناختنامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری نسخه متنی

بن شاه اسماعيل است.ضريح نقره و آينه بزرگ از مرحوم فتحعلى شاه است،و خارج گنبد را ناصرالدين شاه طاب ثراه به زر سرخ گرفته و به اتمام رسانيدو نقاشىايوان مبارك از آثار خيريه ميرزا آقا خان نورى است.باقى تعميرات از رواق و ايوانو چراغ ها و غيره به امر ناصرالدين شاه رضوان جايگاه اتمام پذيرفت.

الحق آن پادشاه مغفور اين عمل ها را ذخيره روز رستاخيز قرار داد و در حياتشغالب اوقات به زيارتش مشرّف مى شد، تا روز جمعه وقت زوال هفدهم ذى قعدةالحرام در سال هزار و سيصد و سيزده در حرم مطهّر حضرت عبدالعظيم در دستميرزا رضاى كرمانى به خدمت اولياء دين واصل شدو در بهشت عنبر سرشت، مخلّدگرديد و در جوار حضرت عبدالعظيم قريب به قبر شريف حاجى ملا على كنى اعلىاللّه مقامه مدفون گرديدبه امر مرحوم مظفّرالدين شاه گنبد و ضريح جداگانه بر سرمزارش برافراختند.

ثمّ انّ بأرض الرّى و جبالها العالية من مقابر اولاد الائمّة جمّ غفيردر زمين رى مزارامام زاده، بسيار است، بعضى از ايشان مخفى و برخى در ظاهر و اشتهار است.

من جمله مزار فايض الأنوار حضرت حمزة بن موسى الكاظم عليه السلام و كان فى مقابل قبرحضرت عبدالعظيم قبر الامام زاده حمزة بن موسى بن جعفر المدفون بالرّى و هو ايضاً هنالك مزار معروف الى زماننا هذا.اين بزرگوار با امام زاده احمد مشهور به شاه چراغ و با امام زاده محمد بن موسىالكاظم هر سه از يك مادرندامّا اكثر علماى رجال فرموده اند و بحرالعلوم از شيخ

1.جنة النعيم، ص 459.

2.همان.

3.رجال نجاشى، ص 173؛سفينة البحار، ج 2، ص 121؛مستدرك الوسائل، ج 3، ص 613؛تحفة الزائر، ص241.