شناختنامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری نسخه متنی

بفروخت صرف طلاّب و فقرا نمود، در آخر به طهران آمد، در مدرسه ميرزا شفيعصدر اعظم ([كه]در جلو خان مسجد شاه واقع است) افاضت و تدريس داشت تا سالهزار و سيصد و شش غرّه صفر بود، در دارالخلافة وفات نمود، در ابن بابويه نزديكمزار حاجى آخوند محلاتى مدفون شد.

مولانا آقاميرزا محمدحسين سبزوارىدر مدرسه عبدالله خان در بازار، پشتمسجد شاه طهران تدريس مى فرمود، آن اوقات كه حقير در طهران بود من الصباح الىالمساء دسته دسته طلاب به هر فنّى در طب و حكمت و رياضى از طبيعى و الهى وعلم كلام مى آمدند و مستفيض مى شدند.

جز لقمه نان و فريضتين پيشين و پسين فاصله نداشت، مگر گاهى غليانمى آوردنداواخر به واسطه ضعف پيرى كمتر از منزل بيرون مى آمددر سال هزار وسيصد و چهارده به رحمت ايزدى پيوست.

عمدة العلما و الامراآقا ميرزاسيدمحمدعلى صدرالممالكبن ميرزا محمدحسينعضدالملكقزوينى، اوايل عمر در عتبات ائمه عراق به تحصيل علوم شرعيه زحمتهاكشيد و مدتها در ديوان خانه عدليه به قوانين شرع و موازين عرف، قطع خصومتمى فرمودبعد به سفارت روسيه مأمور شد و مدتى صدر وظايف و مستمرياتگرديددر آخر متولى باشى سركار فيض آثار حضرت امام رضا عليه السلام گرديداوقاتى كهمتولى باشى بود قاطبه علما و سادات و فقرا را دستگيرى مى كرد و ملاطفت و رعايتمى فرموددر ماه صفر هزار و سيصد و نوزده در دارالخلافه طهران به رحمت ايزدىپيوستهم در جوار حضرت عبدالعظيم عليه السلام مدفون شد.

اكنون جنابميرزا شفيع صدردر ديوان خانه بود، ملقب به لقب والد ما جدشصدرالممالكاست، هنگام تأليف كتاب به توليت سر كار فيض آثار مفتخر و برقرارمى باشد.