شناختنامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهر ری نسخه متنی

وَ وَلَدي وَ حامَّتي و خاصَّتي، وَ مِنْ جَميعِ أَهْلِ بَلَدي حُرِّهِمْ وَ عَبْدِهِمْ وَ أَبيضهمْ وَأَسْوَدِهِمْ.

پس به هر كس از بلد خود بگوئى كه به نيابت تو زيارت كردم صادق خواهى بود.

و ايضاً مؤلفمزار كبيرذكر كرده كه هر گاه خواهى كه زيارت كنى از براى پدرو مادرِ خود، پس زيارت كن آن امامى را كه اراده زيارت او را دارى و بگو:أللّهُمَّ[كن]فلان بن فلان عَوناً وَ مُعيناً وَ ناصِراً وَ كافِياً وَ داعِياً حَيْثُ كانَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِالطّاهِرِينَپس بعد از آن دو ركعت نماز بكن، چون فارغ شوى سجده كن و بگو:أللّهُمَّوَ لَكَ رَكَعْتُ و لَكَ سَجَدْتُ لاِنَّهُ لايَبْلُغَنِى الصَّلوةَ اِلاّ لَكَ أللّهُمَّ قَدْ جَعَلْتُ صَلواتي وَسَلامي هَدِيَّةً مِنْ فلان[ف]أَجْزِنى عَلَيْهِ خَيْرَ الْجَزاءِ بِرَحْمَتِكَ.

و شيخ طوسى درتهذيبفرموده است كه كسى كه به نيابتِ برادر مؤمن به زيارترود به اُجْرَت، چون فارغ شود از غسل زيارت، و موافق بعضى از نسخ از عملزيارت، بگويد:أللّهُمَّ ما أَصابَني مِنْ تَعَبٍ أوْ نَصَبٍ أَوْ شَعَثٍ أَوْ لُغُوبٍ فَأَجْزِ فلان بنفلان فيهِ فَأْجُرني في قَضائي عَنْهُ.

پس چون زيارت كند در آخر زيارت بگويد:ألسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ عَنْ فلانأَتَيْتُكَ زائِراً عَنْهُ فَاشْفَعُ لَهُ عِنْدَ ربِّكَ.

پس هر دعائى كه خواهد از براى او بكند.

و در حديث ديگر منقول است كه حضرت امام علىّ نقى عليه السلام شخصى را فرستاد بهحاير حضرت امام حسين عليه السلام كه از براى آن حضرت به نيابت زيارت بكند.

و مؤلّفمزار كبيربعد از نقل روايت گفته، و گويا كه تتمه همين روايت باشد كه هرگاه بيرون روى به زيارت پيغمبر يا يكى از ائمه قدس سرهما يا حج به اجرت از براى برادرخود، پس دو ركعت نماز كن در موضعى كه اراده دارى، پس چون فارغ شوى تسبيح

1.وسائل الشيعه، ج 10، ص 280.