بانوي تنهاي من - تا تلاقی خطوط موازی نسخه متنی

بانوي تنهاي من

بديهايت را فراموش کنم

باور کن

ادامه ات را...

من
هنوز خسته از کوله بار سختي

پدرت هستم.

و
از عقده هاي کودکي ات بيزارم.

فراموشم مي کني

من
هم مانند برادرم .

به
خانه که مي رسم .

عطش يک چاي گرم دارم .

کاسه سوپي را که هميشه براي من فراموش مي کني

باور کن

-هيچ زن هرزه ايي

در
خانه ات پير نمي شود .

گناه را به خانه نياورده ايم

زيستن را از ياد برده ام.

و
گمشده ايي اينچنين تنها را رها مي کني