ولایت فقیه و رد شبهه ها (08) نسخه متنی

و در اصل 109 مي‏خوانيم: «شرايط و صفات رهبر:

1ـ صلاحيّت لازم براي افتاء در ابواب مختلف فقه؛ 2ـ عدالت و تقواي لازم براي رهبري امّت اسلام؛ 3ـ بينش صحيح سياسي و اجتماعي، تدبير، شجاعت، مديريّت، و قدرت كافي براي رهبري، در صورت تعدد واجدين شرايط فوق، شخصي كه داراي بينش فقهي و سياسي قوي‏تر باشد مقدّم است.»

كوتاه سخن اين كه مرجعيّت شرطش خيلي كم‏تر است، ولي شرايط والي بودن بيش‏تر و سنگين‏تر مي‏باشد.

از اين مطالب به چند موضوع اشاره شده است و در حقيقت به چند شبهه يا سؤال پاسخ داده شده است؛

نخست اين كه وليّ فقيه لازم نيست مرجع تقليد و اعلم باشد، بلكه وجود صلاحيّت لازم براي افتاء در ابواب مختلف فقه، براي او كافي است.

دوّم اين كه تنها فقاهت و عدالت كافي نيست، بلكه اتّصاف به صفات و ويژگي‏هاي ديگر نيز لازم است.

با توجّه به اين دو مطلب چنين نتيجه مي‏گيريم كه مطابق قانون اساسي، پس از بازنگري كه به تصويب امام راحل ـ قدّس سرّه ـ نيز رسيده، فقهايي كه داراي اين ويژگي‏ها نيستند، صلاحيّت براي به دست گرفتن زمام ولايت فقيه را ندارند.