قال على - عليه السلام - طوبى لمن شغل قبله بالشكر و لسانه بالذكر خوشا به حال كسى كه دلش را به شكر و زبانش را به ذكر خداوند مشغول دارد. (منتخاب الغرور، ص 23).
1556 - روشنى قلب
قال على - عليه السلام - عليك بذكر الله ، فانه نورالقلب پايبند به ذكر خدا باش كه آن روشنى قلب است . (منتخب الغرر، ص 23).
1557 - زنده بودن دلها
قال على - عليه السلام - فى الذكر حياة القلوب ياد خدا موجب زندگى دلها است . (منتخب الغرر، ص 23).
1558 - ياد خدا
قال على - عليه السلام - من ذكرالله ذكره هركه در ياد خدا باشد، خدا او راياد كند(هميشه نظر لطف به او دارد). (منتخب الغرر، ص 24).
1559 - بصيرت در كارها
قال على - عليه السلام - من ذكر الله استبصر هركه ياد خدا كند (دركارها) بصيرت پيدا مى كند. (منتخب الغرر، ص 24).
1560 - ثمره ياد خدا
قال على - عليه السلام - من اشتغل بذكرالله طيب الله ذكره هركس كه به ذكر خدا مشغول باشد، خداوند ياد و نام او را (در نزد مردمساءله نيكو و پاكيزه دارد. (منتخب الغرر، ص 24).
1561 - مجلس بى ذكر خدا
قال ابوعبدالله - عليه السلام - ما من مجلس يجتمع فيه ابرار و فجار فيقومون على غير ذكرالله - عزوجل - الا كان حسرة عليهم يوم القيامة هرگاه عده اى - چه نيك و بد - در مجلسى جمع شوند و به غير ياد خدا بپردازند، در روز قيامت افسوس و حسرت مى دروند. (اصول كافى ، ج 2، ص 496).
1562 - شيوه ياد خدا بودن
قال على - عليه السلام - لاتذكر الله سبحانه ساهيا ولاتنسه لاهيا و اذكره ذكرا كاملا يوافق فيه قلبك لسانك و يطابق اضمارك اعلانك ، ولن تذكره حقيقة الذكر حتى تنسى نفسك فى ذكر و تفقدها فى امرك خداوند سبحان را از روى غفلت ياد منما و از روى سرگرمى فراموشش نكن بلكه او را كامل ياد كن ، به طورى كه دلت بازبان ، موافق و درونت با بيرون ، مطابق باشد، (و بدان كه ) هيچگاه او راذكر حقيقى نمى توانى كنى مگر اينكه در موقع ذكر خدا خود را فراموش كنى و از خويش فارغ شوى ، (و در همه حال دل متوجه او باشد.) توضيح : منظور از ذكر و ياد خدا تنها ذكر زبانى نيست ، اگر چه آن هم ذكر است بلكه به طور كلى بايد دل به ياد خدا باشدو انسان ، موقع برخورد با محرمات خدا را در نظر گرفته و از نزديك شدن به آن خوددارى نمايد. (منتخب الغرر، ص 24).
لطفا منتظر باشید ...
