طبسي از ديدگاه علما و بزرگان - آیة اللّه شیخ محمدرضا طبسی نسخه متنی

طبسي از ديدگاه علما و بزرگان

تعداد زيادي از مراجع و شخصيت هاي بزرگ معاصر محقق طبسي در باره مقام شامخ علمي و عملي او سخن گفته اند، كه در اين مقال، فقط سخن تني چند از آنان را مي آوريم:

معرفي آن يگانه مدافع رسول اكرم صلي الله عليه و آله در سخت ترين شرايط، مي پرداخت

1ـ مرحوم محقق ناييني:

«جناب عالم عامل، فاضل كامل، تكيه گاه عالمان تقواپيشه و فضلا، ثقة الاسلام حاج شيخ محمدرضا طبسي ـ كه همواره خدا او را تأييد كند ـ از جمله كساني است كه تمام توان خود را در طلب علم و عمل به كار گرفته تا به درجه والاي اجتهاد نائل آمده و به صلاح و رشاد قرين گرديده است. او مي تواند به احكامي كه به شيوه متداول ميان مجتهدان بزرگ استنباط مي كند، عمل كند.»
(ماه صفر سال 1349ق)

2ـ آقاضياء عراقي:

«عالم عامل و فاضل كامل، تكيه گاه و پشتيبان فقهاي راشدين و عماد فضلا و مجتهدين، شيخ بزرگوار و پاك سرشت، ركن مورد اعتماد، غوّاص درياي دانش، و محور تقوا و حلم، افتخار اعلام، شخصيت مورد وثوق و سربلند و ستوده همگان، كنز عرفان، و نحرير زمان، دانشور راه يافته (به قله كمال)، شيخ محمدرضا طبسي كه از وطن خود به نجف مهاجرت كرد و با جديت و كوشش فراوان در محضر بزرگان و بهره گيري از عنصر زمان چنان كوشيد كه به مقصود نائل آمد و مجتهدي عادل گرديد، پس او را سزد كه به آنچه استنباط كند، عمل نمايد و در مسائلي كه اجتهاد كند، تقليد بر او حرام است، و او از همان اختياراتي برخوردار است كه مجتهدان در زمان غيبت امام عصر(عج) از آن برخوردارند، و او را به تقواي الهي توصيه مي كنم كه بهترين زاد راه آدمي است.»
(سال 1349ق)

3ـ آيت اللّه العظمي سيد ابوالحسن اصفهاني:

«... جناب عالم عامل، و فاضل كامل، صاحب انديشه قويم، و سليقه مستقيم، صفّي زكيّ [= دوست صميمي و برگزيده و نيكوكار]، مورد اطمينان، ثقة الاسلام شيخ محمدرضا طبسي ـ دامت تأييداته ـ از كساني است كه عمر خود را در تحصيل علوم شرعي، و تنقيح مباني نظري آن صرف كرده و در محضر جمعي از بزرگان و بر اين حقير، مدت زيادي حضور يافته و در علوم ديني به فحص و بحث و افاده و استفاده و تحقيق و تدقيق، و جدّ و جهد پرداخته تا آنكه از عالمان برجسته گرديده، از آنان كه مشاراليه با لبنان [= آنكه همگان او را با انگشتان به يكديگر نشان مي دهند و زبانزد خاص و عام است [گرديده است؛ پس او را سزد كه به احكامي كه به روش متداول ميان اعلام استنباط مي كند، عمل كند، و به او اجازه دادم كه آنچه را روايت آن از طريق من به صحت پيوسته است روايت كند ...»(سال 1348ق)