در قرن دوم هجري، همزمان با حكومت عباسيان ارتباط ايران با كشور چين گسترش يافته بسياري از دست ساخته هاي هنري چين از راه دريا و خشكي به سرزمينهاي اسلامي چون ايران و عراق و مصر صادر گرديد. از طرف ديگر وجود هنرمندان چيني در دربار عباسيان باعث شد تا ذوق تلطيف يافته هنرمندان اسلامي و چيني در اين زمينه نزديكتر شده و در صنايع گوناگون بويژه سفالگري در سرزمينهاي اسلامي نو آوريهايي پديد ايد. در اين زمان كه مصادف با دوره تاريخي تانك در كشور چين است. ساخت نوعي سفالينه كه همان شيوه تزئين با لعاب پاشيده است در چين متداول بوده و در اثر توسعه تجارت به كشورهاي اسلامي صادر مي شده است. در كاوشهاي باستانشناسي شهرهاي معروف اسلامي چون ري، شوش، سيراف، جرجان و نيشابور سفالينه هاي صادراتي ساخت چين بدست آمده است.