سفال و سرامیک نسخه متنی

نقوش داخل اين گونه ظروف شامل پرندگان و حيوانات است كه در وسط ظرف در زمينه طرحهاي گل و گياه نقاشي شده و خارج ظروف با نوشته همراهاست. در شكل ظروف نيز تغييراتي حاصل شده و ظروف با كف حلقه اي وبدنه نيم دايره اي، لبه محدب، خطوط عمودي برجسته و لعاب يكرنگ ساخته شده اند.

گروه سوم ظروف سلطان اباد داراي بدنه ظريف و خمير سفيد است كه نقاشي آن با سه رنگ لاجورد سياه و فيروزه اي انجام گرفته و رنگ سياه اغلب براي پوشش بدنه خارجي ظروف بكار برده شده است.

در قرن هشتم هجري شكل تازه اي از ظروف شبيه گلدان كه احتمالا براي نگهداري دارو مورد استفاده بوده رواج پيداكرد. ساخت اين نوع ظروف دركشور سوريه متداول بوده و بهمين جهت عده اي از متخصصان عقيده دارند كه مراكز سفالسازي سوريه و سلطان آباد با يكديگر در ارتباط بوده و ظروف گلداني شكل ياد شده را اقتباس از هنر سفالگري سوريه مي دانند.ظرف بشيوه سلطان آباد در ديگر نقاط شمالغرب ايران مانند تخت سليمان هم ديده شده است.

قديميترين ظروف سلطان اباد كه تاريخدار است در موزه متروپوليتن نيويورك نگهداري مي شود كه داراي تاريخ 672 و 677 هجري است.

زيباترين ظروف سفالين نقاشي شده زير لعاب گروهي است كه در بين متخصصان سفال اسلامي بنام ظروف سفالين با تزئين معروف شده است.

اين نوع سفالينه معمولا با دورنگ آبي و سياه تزئين مي شود. هنرمندان سفالگر اغلب از صحنه هاي رقص، نوازندگي و شكار استفاده كرده و با مهارت خاصي نقوش سياه را بر روي زمينه آبي نقاشي كرده است. نقوش اغلب بزرگ نشان داده شده و عموما نقش نوازنده، شكارچي و غيره تمامي سطح و يا گاهي كف ظروف را در برميگيرد. از مراكز ساخت اينگونه سفال مي توان ري، كاشان، جرجان و بعضي از مراكز سفالسازي شمالغرب ايران را نامبرده كه در قرون 6تا 7 هجري ساخت آن ادامه داشته است.

بطور كلي ظروف نقاشي شده زير لعاب با تكنيك ياد شده در بالا متعلق بمراكز سفالسازي مهم بوده و از اين مراكز به نقاط و شهرهاي مختلف صادر شده است. همچنين نمونه هاي اين ظروف در مناطق جنوبي ايران نيز كشف شده است.