آشنایی با قرآن جلد 7

حقيقت پروراندن چيست ؟

فراهم كردن مقدمات و وسايل براى چيزى كه استعداد رسيدن به كمال و غايتى را
دارد به طورى كه آن چيز به نهايت خودش برسد . يك تخم گل مى تواند همان ابتدا فاسد شود
جوانه از زمين
كه بيرون آمد مى تواند به خاطر نرسيدن آب يا امر ديگرى از بين برود .

ولى پروراندن گل اين است كه
كمالات و استعدادات گل به نهايت برسد
تا آنجا كه ممكن است شكوفه كند و گل بدهد . خداوند كه " رب
العالمين " است
يعنى استعدادهايى را كه در ذات موجودات هست به فعليت مى رساند .

استعداد انسان و بلكه
هر موجودى در دنيا پايان نمى پذيرد . انسان استعداد بقا دارد و خداى رب العالمين و پرورش دهنده
موجودات
انسان را تا آنجايى كه مى تواند برود مى برد .

پس در ضمن يك قسم برهان مطلب هم گفته شده است . خداوند متعال مكرر در قرآن مى فرمايد خلقت " عبث " نيست
بيهوده و بدون هدف و غايت نيست
چنين نيست كه اشيا در وسط راه معلق و فانى شوند . خداى متعال در نهايت
امر هر موجودى را به هر حدى كه بايد برسد مى رساند و حد نهايى انسان جاودانگى و باقى ماندن است .

پس اينكه فرمود :

" سوگند به پروردگارم كه پروردگار همه جهانيان است شما مبعوث مى شويد " يعنى بعث شما
شانى از شوون ربوبيت حق تعالى است .

( " ثم لتنبئن بماعملتم " ) بعد خبر داده مى شويد به آنچه انجام داده
ايد .

( " لتنبئن " ) از ماده " نبا " است و " نبا " يعنى خبر
اطلاع
آگاهى . اين فعل
مجهول است و باز با
نون تاكيد ثقيله آمده است
يعنى قطعا و شديدا خبر داده مى شويد به تمام اعمالى كه انجام داده ايد .

مقصود از خبردادن و آگاه كردن انسان در اينجا چيست ؟

خبردادن يك وقت مثل خبردادن هايى است كه در
دنياست . مثل اينكه براى يك نفر
در جايى پرونده اى تشكيل داده اند و بعد از چند سال كه خودش هم فراموش كرده كه چه كرده است
محتواى
پرونده اش را به او اطلاع مى دهند كه در فلان وقت چنين كردى و در اوقات ديگر چنان .