محل زندگى خودش براى او مطلوب است . كسى كه براى او انتقال از اين جهان به جهان ديگر امرى مطلوب است
مصداق اين شعر حافظ است :
اى خوش آن روز كزين منزل ويران بروم
راحت جان طلبم وز پى جانان بروم
راحت جان طلبم وز پى جانان بروم
راحت جان طلبم وز پى جانان بروم
شب چهلمين سال فوت مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى رضوان الله عليه بود . مرحوم حاج
شيخ عبدالكريم مرجع تقليد زمان خودش بود . من اگرچه خدمت ايشان نرسيده بودم و ده ماه بعد از فوت ايشان
بود كه ما به قم رفتيم ولى اطلاع كامل داريم كه از علماى باتقواى واقعى واقعى بوده است
بسيار مرد
باحقيقتى بوده است .همان شبى كه ايشان ساعت يازده و نيم فوت مى كنند كه حال ايشان هم به حسب ظاهر هيچ
علامتى از فوت نداشته است همين شعر را مى خوانده اند :
اى خوش آن روز كزين منزل ويران بروم
راحت جان طلبم وز پى جانان بروم
راحت جان طلبم وز پى جانان بروم
راحت جان طلبم وز پى جانان بروم
اگر كسى در دنيا طورى زندگى كرده است كه آنچه كه پيش فرستاده خير و بركت است
ديگر براى او دنيا يك زندان است
چون كارهايش را كرده و به قول امروزيها مسووليتش را انجام داده است .قرآن نمى گويد اگر تو انسان هستى بايد مرگ را آرزو كنى . براى هر انسانى مرگ آرزو نيست . قرآن مى گويد
تو اگر گناهكار و فاسد و كثيفى
حق دارى بترسى
ولى اگر از اولياالله هستى مرگ براى تو به صورت يك
امر آرزويى درمىآيد .