آشنایی با قرآن جلد 7

دو سال پيش بود كه يك نفر كه نمى خواهم نامش را ببرم كه با اينكه مرد دانشمندى است ولى
چرت و پرت هم احيانا زياد مى گويد در دفاع از خودكشى يك آدم پليدى كه در حدود سى سال پيش خودكشى كرده
است
گفته بود كه يك انسان مسوول وقتى كه احساس مى كند مسووليتش را انجام داده و ديگر كارى ندارد
بايد هم خودكشى كند
عمر را براى مسووليت مى خواهد ولى وقتى مى بيند كه ديگر چيزى در چنته ندارد بايد
هم خودكشى كند .

اينجاست كه حديثى هست (من در كتاب سيرى در نهج البلاغه آن را طرح كرده ام) كه جز معماهاى احاديث است و
در همين زمينه مورد بحث ماست . اين حديث در تعابير مختلفى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و از
اميرالمومنين عليه السلام و از حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام و از بعضى ائمه ديگر وارد شده است .

عبارتى كه مى خوانم تعبيرى است كه از حضرت امام مجتبى عليه السلام رسيده است .

در همان حالى كه ايشان مسموم بودند مردى به نام " جناده " خدمت ايشان رسيد . راوى مى گويد ايشان در بستر
افتاده بودند در حالى كه خون قى مى كردند . احساس كردم كه ديگر لحظات آخر است . عرض كردم نصايحى به من
بفرماييد .

جملاتى فرمودند كه يك جمله اش اين است :

( " و اعمل لدنياك كانك تعيش ابدا واعمل لاخرتك
كانك تموت غدا " ) (1)

براى دنيايت آنچنان عمل كن كه گويى هميشه در اين دنيا هستى
يعنى آنچنان فكر كن
كه نمى ميرى
جاويد زندگى مى كنى
و براى آخرتت چنان عمل كن كه گويى اصلا عمرى براى تو باقى نمانده و
همين فردا مى خواهى بميرى .

بعضى در معناى اين حديث درمانده اند . گفته اند اين دستور به اهمال كارى در امر دنيا و جدى چسبيدن به
كار آخرت است .

1. بحارالانوار
ج 44 ص . 138