ولایت نسخه متنی

يعنى اگر بنا بشود كه يك رابطه استثمارى از قبيل ماجراى تنباكوو و كمپانى رژى كه همه آنرا شنيده و خوانده ايد ميان امت اسلامى و يك كشور غير اسلامى برقرار بشود عالم اسلام حق ندارد اين رابطه را ببندد مثل آن سلاطين و حكام مغولى هندوستان كه اجازه دادند دولتهاى خارجى بيايند و در آنجا كمپانى تاسيس بكنند اين كار جايز نيست و بر خلاف ولايت عالم اسلام است . اينها بايد ميدانستند و همه بايد بدانند كه وقتى مثلا كمپانى هند شرقى وارد آن منطقه شد , وارد آن سرزمين شد چه بلائى بروزگار آن مردم در خواهد آورد و چگونه استعمار را تا رگ و پى در آن شبه قاره عظيم خواهد گسترده . عالم اسلام و امت اسلامى هرگز اينگونه روابط را اجازه نميدهد . توجه داشته باشيد وقتى ميگوئيم با دولتهاى غير مسلمان و با ملل غير مسلمان رابطه ها قطع است باين معنا نيست كه عالم اسلام و امت اسلامى در انزواى سياسى به سر خواهد برد , مسئله انزواى سياسى نيست كه خيال كنيد عالم اسلامى با هيچكس نه رابطه بازرگانى دارد , نه رابطه سياسى دارد , نه روابط ديپلماسى دارد , نه سفير مى فرستد و نه سفير مى گيرد اينطور نيست , روابط معمولى دارد اما ولايت با آنها ندارد , پيوستگى با آنها ندارد , پيوند جوهرى و ماهوى با آنها ندارد آنطور نخواهد بود كه اگر آنها خواستند بتوانند عالم اسلام را تحت تاثير خودشان قرار بدهند پس ولايت قرآنى دو رويه دارد , يك رويه آن اينست كه در داخل جامعه اسلامى , همه عناصر بايستى به سوى يك هدف و يك جهت و يك راه گام بردارند و رويه ديگرش اين است كه در خارج از جامعه اسلامى امت اسلامى بايستى با همه بلوكها و جناحهاى ضد اسلامى پيوندهاى خودش را بگسلد , اينجا يك نكته دقيقى وجود دارد كه ميرساند ولايت به معناى قرآنى آن همان ولايتى است كه شيعه به آن قائل است .

اينكه ما ارتباط با امام را اينقدر مهم دانسته ايم اينكه ما فرمان امام را در همه شئون زندگى جامعه نافذ مى دانيم براى چيست ؟ و از كجا در مى آيد ؟ اينجا است كه قرآن با ما حرف مى زند كه اگر يك جامعه اى و يك امتى بخواهد ولايت قرآنى را باين معنا داشته باشد يعنى بخواهد تمام نيروهاى داخلى اش در يك جهت