ولایت نسخه متنی

مى كند كه نام اينها را بايد با عظمت برد خانواده اى كه ميراث آنها شهادت و عزيزترين يادگارشان فداكارى و جانبازى در راه خدا است و همه وجودشان وقف و خالص براى خدا است . اين خانواده را انسان بايد با عظمت ياد كند و ربطى به شيعه بودن و شيعه نبودن هم ندارد من بشما قول مى دهم كه اگر به اروپا , آمريكا و هر كفرستانى برويد و سرگذشت شخصيتى چون على ابن ابيطالب ( ع ) را براى آنها شرح دهيد خواهيد ديد كه به افتخار اين چهره , به افتخار اين انسانى كه اين همه افتخارات در زندگى اش هست آنها كف مى زنند و احترام و تجليل مى كنند تعظيم مى كنند و نام او را بصورت ياد بود عزيزى از شما در ذهن نگه مى دارند اين مخصوص شيعه نيست كه شما خيال مى كنيد كه ولايت يعنى همين , البته اين يكى از گوشه ها و شعبه هاى آن ولايتى است كه انسان را به بهشت ميبرد و يكى از بخشهاى اصل بسيار مهم ولايت محسوب مى گردد . عده اى هستند كه واقعا از روى جهالت كه انشاء الله از روى جهالت است نه از روى غرض , مسائلى مانند گريه كردن بر امام حسين ( ع ) و مسائل سطحى باب ولايت و تشيع را مطرح مى كنند و ولايت را فقط به همين مسائل منحصر مى كنند و شگفتا كه ولايت فهمها و ولايت شناسها و ولايت دارها را با همين حرفها مى كوبند .

ولايت در يك انسان به معناى وابستگى فكرى و عملى هر چه بيشتر و روز افزونتر با ولى است . ولى را پيدا كن . ولى خدا را بشناس , آن كسى كه او ولى حقيقى جامعه اسلامى است , او را مشخص كن بعد از آنكه مشخص كردى شخصا از لحاظ فكرى , از لحاظ عمل , از لحاظ روحيات , از لحاظ راه و رسم و روش , خودت را باو متصل كن , مرتبط كن , بدنبالش حركت بكن بطوريكه تلاش تو , تلاش او و جهاد تو , جهاد او , دوستى تو , دوستى او , دشمنى تو , دشمنى او و جبهه بنديهاى تو , جبهه بنديهاى او باشد اين است كه آدمى كه داراى ولايت است . كسى كه ولى را بشناسد . فكر ولى را بشناسد و با ولى همفكر بشود , عمل ولى را بشناسد و با ولى هم عمل بشود . دنبال او راه بيفتد , خودش را فكرا و عملا پيوسته با ولى بخواند چنين كسى داراى ولايت است . ولى ما ولايت