ولایت نسخه متنی

سخن , سخن درستى است و حاكم واقعى خداست , آن كسى كه مقررات را ميگويد و سر رشته زندگى را بدست ميگيرد واقعا خداست اما آيا شما ميگوئيد لاحكم الالله يا ميگوئيد لاامره الالله قانون و حكومت مال خداست . اما مجرى قانون كيست ؟ آيا شما اين را هم مى گوئيد كه غير خدا كسى نبايد مجرى قانون باشد ؟ لذا در جواب اين سخن مى گويد لابد للناس من امير بالاخره انسانيت و جامعه بشرى امير لازم دارد , حاكم و فرمانروا لازم دارد . اين طبع انسانى است كه بايد زندگى اش با يك مجرى قانون همراه باشد , بودن قانون كفايت نمى كند , بايد كسى باشد تا اينكه اين قانون را اجراء كند و بر اجراى دقيق و صحيح اين قانون نظارت كند و اولى الامر منكم همين است اما آيا مطلق اولى الامر منظور نظر است و هر كه فرمان داد درست است ؟ در حاليكه بسيار ديده شده كه در يك جا دو نفر بر ضد يكديگر فرمان ميرانند . در اينصورت آيا هر دو اولى الامر هستند ؟ و يا بسيار ديده شده كه آدمى فرمانى داده است كه خلاف عقل است و عقل و خرد آن فرمانروائى را نفى ميكند آيا باز هم اولى الامر است ؟ اينجاست كه بين ما و طرز فكر تسنن يك اختلاف اساسى پيدا ميشود ما ميگوئيم اولى الامر و صاحب فرمان , آن صاحب فرمانى است كه با معيارهاى الهى تطبيق ميكند . در حالى كه آنها يك چنين شرطى را عملا شرط ندانسته و بر طبق آن عمل نكردند . فان تنازعتم فى شيى ء پس اگر در چيزى منازعه و اختلافى داشتيد فردوه الى الله و الرسول آنرا به خدا و رسول برگردانيد ان كنتم تؤمنون بالله و اليوم الاخر اگر شما مؤمن بخدا و روز واپسين هستيد ذالك خير اين نيكوتر است و احسن تاويلا داراى عاقبت بهترى است . ببينيد مردم را متوجه مى كند به عواقب نيك و فرمانروائى نيكان و عواقب سوء فرمانروائى بدان آيه بعدى طعن به كسانى است كه از اين فرمان كلى سر مى پيچند . الم ترا الى الذين يزعمون انهم امنوا بما انزل اليك آيا نمى نگرى به آن كسانى كه مى پندارند كه ايمان آورده اند به آنچه بر تو نازل شده است . و ما انزل من قبلك و مى پندارند كه به آئين پيشينيان تو ايمان دارند , خودشان را مؤمن فرض ميكنند در حاليكه كارى از آنها سر مى زند كه