آب شود!).

(25)
نماز جماعت بوى بهشت مى آورد

عده اى از ملائكه
خدمت رسول خدا ـ صلى اللّه عليه وآله ـ آمده و عرض كردند; خداوند جبار سلام رسانده و
فرمود: به امتّت بگو هر كس بميرد و نماز جماعت نخوانده باشد
بوى بهشت را درك نمى كند
اگر چه اعمالش
از اعمال اهل زمين بيشتر باشد.

اى محمد! ترك كننده نماز جماعت نزد من و ملائكه
لعنت شده هستند.

اى محمد! دعاى تارك نماز جماعت مستجاب نمى شود(1).

(26)
نماز پيش از شهادت

پيامبر گرامى اسلام ـ صلى اللّه عليه وآله ـ چند نفر از مسلمانان را جهت تعليم احكام اسلام و قرآن به
طرف يكى از قبايل عرب فرستاد
ولى اين عده با خيانت قبايل هم پيمان پيامبر
دستگير و تحويل مشركين مكه
شدند. مشركين نيز تصميم به كشتن آنان گرفتند. از جمله آنها شخصى به نام (خُبَيب بن عدى) بود.

چون خواستند او را بكشند گفت:

(اگر ممكن است مرا رها كنيد تا دو ركعت نماز بگذارم).

آنان گفتند: (مانعى ندارد).

او دو ركعت نماز تمام و كامل گذارد و سپس گفت:

(به خدا سوگند اگر به خاطر آن نبود كه گمان كنيد از ترس مرگ نماز را طول مى دهم
بيشتر نماز مى خواندم).

(لذا گفتند; خُبَيب نخستين كسى بود كه دو ركعت نماز را در هنگام كشته شدن سنّت نهاد).

خُبيب را بالاى چوبى برافراشتند و چون او را محكم به چوبه دار بستند گفت:

(خدايا! ما پيام پيامبرت را رسانديم اكنون در اين بامداد او را از وضع ما با خبر ساز!).

سپس گفت:

(خدايا! به حساب يكايك اينان برَس و ايشان را دسته دسته بُكُش و احدى را از اينان باقى مگذار).

در حالى كه سخت او را بسته بودند
به او گفتند:

(از اسلام بر گرد تا تو را رها كنيم).

گفت: (لا اله الاّ اللّه; به خدا قسم دوست ندارم كه از اسلام بر گردم و تمام آنچه روى زمين است از آن من
باشد).

گفتند: (دوست دارى كه محمد به جاى تو باشد و تو در خانه خود نشسته باشى؟)!
گفت: (به خدا سوگند! دوست ندارم خارى به تن محمد فرو رود و من در خانه ام آسوده باشم).

گفتند: (به لات و عزّى قسم كه اگر بر نگردى كشته مى شوى).

گفت: (كشته شدنم در راه خدا ناچيز است).

روى او را از قبله برگرداندند
او گفت:

(چرا روى مرا از قبله مى گردانيد؟ خدايا! من كه جز روى دشن نمى بينم. خدايا! اينجا كسى نيست كه سلام مرا