نمونه هايى از اين موارد اشاره شده است.
با عنايت به اين نكته، مقاله حاضر كوشش دارد تا به گونه خلاصه به مقوله بسيارمهم بست نشينى در آستان مقدس حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام پرداخته ونمونه هايى از آن را نيز به عنوان شاهد بيان كند.
بست نشستن يعنى: «پناهنده شدن در مشهدى مقدس يا عتبه اى از عتبات عاليات ياخانه يكى از مجتهدان و علماى بزرگ...، متحصن شدن، پناه بردن به بست .»اين بست نشينى ، كه پديده اى سنتى بود و به گونه اى عمومى انجام مى گرفت، بهافراد يا گروه هاى خاصى انحصار نداشت و بيشتر توسط افرادى كه مورد ظلم و ستمقرار گرفته و به نحوى حقشان پايمال گرديده بود، انجام مى گرفتبرخى نيز به دليلمخالفت با حكومت و يا انجام جرم و يا خطايى كه از آن احساس خطر مى كردند، بهبست نشينى دست مى يازيدند كه گروه اول خانه علماى صاحب نفوذ و گروه دوممكانهاى مقدسى همچون مشاهد متبركه را انتخاب مى كردند.
هدف اصلى بست نشينيها، به دست آوردن امنيت جانى و مالى، احقاق حق وستاندن داد خويش بود كه البته در پرتو تقدس مكان و احترام و نفوذ و اعتبار آن بزرگحاصل مى گرديد و نمونه هاى آن در تاريخ ايران زمين فراوان به چشم مى خورد.
اما نوع ديگر و به بيان بهتر، نوع خاصِّ بست نشينى كه نقش بسيار مهمى را درحوادث دوران سلطنت قاجاران ايفا كرد، عبارت است از بست نشينى با انگيزه ها واهداف وسيع سياسى و اجتماعى در حرم حضرت عبدالعظيم حسنى كه شايسته استتحصّن ناميده شود.
1 لوح فشردهلغت نامه دهخدا(دانشگاه تهران).