مجموعه مقالات کنگره حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) جلد 2

اين تحصنها كه در اواخر دوران قاجاريه و مخصوصاً نهضت مشروطه با هدايت ورهبرى علماى بزرگ كشور و با استقبال پرشور اقشار مختلف مردم آزادى خواه برپامى شد، با هدف اعلان اعتراض و مخالفت با اوضاع موجود داخلى، بيان خواسته ها ومطالبات و ابراز عقايد و نظريات سياسى ـ اجتماعى صورت مى گرفت و علاوه براعطاى امنيت و آزادى بيان و گفتار به تحصن كنندگان، موجب مى گرديد تا ندا و سخنآنان به گونه اى گسترده و در شكلى وسيع پخش گردداين بست نشينيها آنان را از ابزارتبليغى سرنوشت سازى برخوردار و از مسكوت ماندن و به اصطلاح سانسور شدنحركت جلوگيرى مى كرد.

يكى از دلايل مطرح شدن اين مكان براى بست نشينى، قرار گرفتن آستان مقدسحضرت عبدالعظيم عليه السلام در شهر قديمى، آباد و مشهور رى بود كه نزديك شهر تهران ومخصوصاً جنوب آن قرار داشت.مضافاً اينكه شهررى در مسير ارتباطى تهران بهمناطق جنوبى و شرقى كشور و از آن زمره شهرهاى مهم اصفهان و مشهد، واقعشده بود.

از ديگر علتهاى مهمى كه موجب انتخاب شدن آستان متبرك حضرتعبدالعظيم عليه السلام براى تحصن مى گرديد، فضيلت بسيار زيارت آن بزرگوار بود كه درروايتى چونان زيارت حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام شمرده شده استبسيارى ازبزرگان به اين مكان اهتمام ويژه اى داشته اند و حتى شاهان قاجار نيز از اين رفتارمستثنا نبودند؛ به طورى كه ناصرالدين شاه نيز مراسم جشن پنجاهمين سالگردسلطنت خويش را در آنجا قرار داد و اين اهميت تا به آنجا است كه مى توان گفت اينآستان مطهر پس از مرقد شريف حضرت معصومه عليه السلام در شهر قم، معروف ترينامام زاده كشور مى باشد.

1 در آن زمان، مناطق مركزى و جنوبى تهران جزو شهر واز مراكز بااهميت آن به شمار مى رفت و شمالداراى اعتبار كنونى نبود.