كرده كه امام على عليه السلام گفته است: چهار چيز است كه خداوند آنها را نازل كرد كه دركتابش مرا با آنها تصديق كردمن گفتم: مرد در زير زبانش پنهان است و وقتى سخنمى گويد آشكار مى شودپس از آن، خداوند اين آيه را نازل كرد: «وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِى لَحْنِاْلْقَوْلِ»؛و به آنها پى خواهد برد با آهنگ سخنشان.» من گفتم: هر كس دشمن آن استكه به آن جاهل استخداوند اين آيه را نازل كرد: «بَلْ كَذَّبُوا بِما لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ وَ لَمَّا يَأْتِهِمْتَأْوِيلُهُ»؛بلكه دروغ دانستند كه به آن احاطه علمى نداشتند، و هنوز تأويل آن به آنهانرسيده بود.»
گفتم: قدر و يا قيمت هر كس به اندازه احسان او استسپس خداوند در ماجراىطالوت نازل كرد: «إِنَّ اْللّه َ اْصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَ زَادَهُ بَسْطَةً فِى اْلْعِلْمِ وَ اْلْجِسْمِ»؛و خداوند او رابرگزيد و در دانش و بدن برترى داد.»
گفتم: قتل موجب كاستى قتل مى شودخداوند اين را نازل كرد : «وَ لَكُمْ فِى اْلْقِصَاصِحَيَاةٌ يَا أُوْلِى اْلأَلْبَابِ»؛و براى شما در قصاص زندگانى است اى صاحبان خرد ناب.»
يك روايت در ميان روايات عبدالعظيم حسنى وجود دارد كه در آن، آيه اى از قرآنبه گونه اى غير از قرائت رايج آورده شده استدر اين روايت، عين كلمات آيه قرآن بهعنوان سخن امام نقل شده است.
احمد بن مهران از عبدالعظيم از هشام بن حكم روايت كرده است كه امام
1محمد (47) ، آيه 30. 2يونس (10) ، آيه 39. 3بقره (2) ، آيه 247. 4همان، آيه 179. 5امالى طوسى، ص 494.