لطفا منتظر باشید ...
روايتى از امام حسين عليه السلام
ابن قولويه قمى از پدرش از سعد بن عبدالله و عبدالله بن جعفر حميرى ، از احمد بنمحمد بن عيسى ، از محمد بن خالد برقى ، از عبدالعظيم حسنى علوى ، از حسن بنحكم نخعى ، نقل كرده كه كثير بن شهاب حارثى گفته: روزى در رحبه خدمت اميرمؤمنان عليه السلام نشسته بوديم ناگهان حسين عليه السلام از دور پيدا شددر اين هنگام على بن ابىطالب خنده اش گرفت به اندازه اى كه دندانهايش نمايان شد و فرمود : خداونداقوامى را در قرآن ذكر كرده كه آسمان بر آنها گريه نكرده است: «فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ اْلسَّماءُ وَاْلأَرْضُ وَ مَا كَانُوا مُنظَرِينَ»؛آسمان و زمين بر آنان گريه نكردند و مهلت هم دادهنشدند.» سپس افزود: «و الّذى فَلَقَ الحَبَّة و برأ النسمة ليقتلنّ هذا و لتبكينّ عليه السماء والأرض»؛لكن به خداوندى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، اين را ـ يعنى حسينبن على ـ مى كشند و آسمان و زمين بر او مى گريد .»آيات مؤيد سخنان امام على عليه السلام
شيخ طوسى از جماعتى نقل كرده از ابو مفضل كه گفته است: ابو احمد، عبيدالله بنحسين بن ابراهيم علوى براى ما روايت كرد كه پدرم نقل كرد كه عبدالعظيم حسنىرازى در منزلش، در رى، برايم گفت از امام جواد عليه السلام و او از پدرانش و آنان از امامسجاد عليه السلام و ايشان از پدرش امام حسين عليه السلام و او از پدرش على بن ابى طالب عليه السلام نقل1دخان (44) ، آيه 29.2.كامل الزيارات، ص 186 ـ 187.
