اماميه صفات خدا را عين ذات او مى داند نه زياد و نه كم ( فاللّه حى بنفسه لابحياة زائد عن ذاته ، و انه قادر بنفسه ، و عالم بنفسه ) (پس خداوند به نفس خود زنده است نه به حيات زائدى از ذاتش ، و او به ذات خود قادر است .)(1027)
جهور زيديه ، اين عقيده را دارد.(1028)
اماميه : خداوند را عالم به علم قديم مى دانند نه علم حادث .
زيديه : نيز چنين مى گويد:(1029)
اماميه قائل به حدوث قرآن است .
زيديه : نيز همين عقيده را دارد.(1030)
اماميه : معتقد است كه خداوند نه در دنيا و نه در آخرت رؤ يت نخواهد شد.
زيديه : نيز همين عقيده را دارد.(1031)
اماميه : مى گويد، خداوند كريم است ، و بندگانش را براى عبادتش آفريد و آنان را امر به اطاعت و نهى از معصيت فرمود. و به همان احسان نمود و او هيچ فردى را بيش از وسع و طاقتش تكليف نمى كند. و احدى را بدون انجام دادن فعل قبيحى عذاب نمى فرمايد.
زيديه : روى همين عقيده به (وعد و وعيد) همين را مى گويد.(1032)