اين كتاب يكى از جامعترين و عاليترين كتب فقهى و معتبرترين مدرك زيديه است . در اين كتاب روايت و احاديث زيادى است كه راوى آن خود زيد بن على (عليه السلام ) از پدرش و اجداد پاكش تا رسول خدا مى باشد.
و اخبار و روايات آن تمام مستند به زيد بن على (عليهماالسلام ) است .
در كتاب (اثبات الائمة ) اين كتاب به نام (مجموعه فقهى ) ياد شده است ولى اسم معروف آن (مسند) است .
در مقدمه آن دارد كه : نام (مسند) به چنين كتابى صحيح نيست ، زيرا مسند را به كتابى مى گويند كه راوى آن ، حديث را به اسنادى از طريق متعدده اى كه دارد نقل كند، مانند، مسند احمد و مسند شافعى و... امّا روايات اين كتاب كه راوى آن زيد بن على (عليهماالسلام ) است همه را به يك طريق از پدرش تا جدش رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله ) روايت مى كند.
امّا به نظر ما، اطلاق مسند به چنين كتابى اشكال ندارد زيرا مسند را در مقابل مرسل مى دانيم ، يعنى رواياتى كه نام همه روات ذكر شده باشد و در مرسل حذف مى گردد.
اين كتاب به وسيله يكى از علماى بزرگ زيديه به نام ( الامام عبدالعزيز بن اسحاق البقال ) جمع آورى شده است .
او از مشاهير حدود قرن چهارم هجرت است و تاريخ وفات او را سنه 363 ه ق در سن نود سالگى ، نگاشته اند. (1061) و جمع زيادى از علماى زيديه از او روايت كرده اند.
اين مجموعه قبلا در 6 جلد بود و نظم و ترتيبى به شكل باب بندى نداشته است ، و بعدا به وسيله سيد علامه حسين بن يحيى بن ابراهيم ديلمى در سال (1201) هجرى منظم و مبوب گرديد.(1062)