ملامحمدشريفمخدوم شيرين فرزند قاضىملاعبدالرحيم بلخى جويبارى بخارايى.
متخلص به شيرين و معتصم. شاعر. قرن 13 ه. ق.
وى در بخارا متولّد شد و دانشهاى زمان خويش را در همانجا آموخت. به جز زبان فارسى، زبانهاى عربى و تركى را نيز به خوبى مىدانست و از موسيقى، جفر و اوقاف آگاهى داشت. خطوط نسخ و نستعليق را نيز نيكو مىنوشت. وى در زمان حكمرانى اميرمظفر (1303 - 1277 ه. ق) در بخارا، رييس و محتسب شد اما به سببى از آنجا گريخت و در اسلامبول به نشر كتاب پرداخت. در آغازشيرين و سپس معتصم تخلص مىكرد. در اواخر زندگانى به تجارت كتاب روى آورد. شمارى از غزليات و اشعار پراكندهى او در چند تذكره و جنگ آمده است.
براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتحفةالاحباب، صص 4 - 103 , تذكرةالشعراى محترم، صص 3 - 332 , دايرةالمعارف شوروى تاجيك، ج 8، ص 136 , دانشنامهى ادب فارسى (ادب فارسى در آسياى مركزى)، ج 1، ص 554 , گنج زرافشان، ص 475 , نمونهى ادبيات تاجيك، صص 2 - 350.
ملامحمدشريف شيون بخارايى. متخلص به شيون. عالم و شاعر. قرن قرن 19 ميلادى. متوفّى 1845 ميلادى.
اجداد وى قاضىكلان بخارا، شيخالاسلام و آخوند (مدرس) مدرسهى كوكلتاش آنشهر بودند. خود وى تا سن 18 سالگى دانشهاى متداول زمان خود را نزد پدرش آموخت. سپس به زيارت آرامگاه خواجهعبدالخالق غجدوانى رفت و در آنجا با خليفهمحمدامين دهبيدى (مشهور به ايشان) ديدار كرد و مريد وى شد و همراه او به دهبيد رفت. پس از چندى با اجازهى مرادش به بخارا بازگشت. اميرنصراللَّه (61 - 1826 ميلادى) به وى منصب قاضىكلانى بخارا را داد. بيشتر علماى بخارا در آن زمان شاگرد شيون بودند. وى شعر نيز مىسرود و ديوانى تدوين كرد.
براى آگاهى بيشتر، مراجعه شود به رتحفةالاحباب، صص 100 - 98 , گنج زرافشان، ص 5 - 473 , دانشنامهى ادب فارسى (ادب فارسى در آسياى مركزى)، ج 1، ص 555 , نمونهى ادبيات تاجيك، صص 8 - 347.