ابوهريره مي گويد: رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ در حالي كه سرش در دامان علي ـ عليه السّلام ـ بود خوابيد، نماز عصر نخوانده بود كه خورشيد غروب كرد. پيابر ـ صلّي الله عليه و آله ـ كه بيدار شد بر او دعا كرد، خورشيد بازگشت، علي عليه السّلام، نماز عصر را وقت خود به جاي آورد، آن گاه خورشيد بازگشت. [63]
اين حديث را نُه نفر از صحابه و چهل نفر از علماي عامه نقل كرده اند كه ده نفر از آنها درباره اين حديث كتاب تأليف نموده و حدود سيزده نفر نيز آن را تصحيح كرده اند؛ امثال: ابوجعفر طحاوي،[64] طبراني،[65] بيهقي،[66] هيثمي[67] و قسطلاني.[68]
ابو رافع مي گويد: رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ ابوبكر را براي ابلاغ سوره برائت به مكه فرستاد. جبرئيل بر پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ نازل شد و گفت: سوره را يا بايد خودت ابلاغ كني يا كسي كه از توست. پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ علي ـ عليه السّلام ـ را به دنبال او فرستاد. علي ـ عليه السّلام ـ بين مكه و مدينه به او رسيد، سوره را از او گرفته و بر مردم قرائت نمود. [69]
اين حديثص را هفتاد و سه نفر از علماي اهل سنت نقل كرده اند كه برخي از آنها عبارت است از: احمد بن حنبل در مسند،[70] ابن ماجه در سنن[71] و ترمذي در صحيح. [72]
حاكم نيشابوري مي گويد:
« در اخبار متواتر آمده است كه فاطمه دختر اسد، امير المؤمنين علي بن ابي طالب، ـ كرّم الله وجهه ـ را داخل كعبه زاييد. » [73]
اين حديث را هفده نفر از علماي اهل سنت نقل كرده، دوازده نفر به تواتر يا شهرت آن تصريح نموده و نه نفر نيز به اختصاص اين فضيلت به امام علي ـ عليه السّلام ـ تصريح كرده اند.
بريده اسلمي از رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل مي كند كه فرمود: « فردا پرچم را به دست كسي خواهم داد كه خدا رسول او را دوست دارند و او نيز خدا و رسول را دوست دارد. روز بعد ابوبكر و عمر منتظر بودند كه آنها را صدا زند، ولي پيامبر ـ صل الله عليه و آله ـ علي ـ عليه السّلام ـ را در حالي كه درد چشم داشت صدا زد و آب دهان در چشم او ماليد، آن گاه پرچم را به دست او داد و عده اي نيز با او حركت كردند.» [74]
پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ به فاطمه ـ سلام الله عليها ـ فرمود:
« عليّ اوّلين نفر از اصحاب من است كه اسلام آورد. »[75]
حاكم نيشابوري به سندش از امام علي ـ عليه السّلام ـ نقل مي كند كه فرمود:
« با رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ هفت سال قبل از ديگران عبادت كردم. » [76]
رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود : « من خانه حكمت و عليّ درب آن است. » [77]
و نيز فرمود: من خانه علم و عليّ درب آن است، هر كسي كه ارده علم مرا دارد بايد از درب آن وارد شود. »[78]