محمّدحسن مدرّس فتحى
بسم اللّه الرّحمان الرّحيم
اَلحمدُ للّهِِ على كُلِّ حالٍ و مَقال و السّلام و الصَّلوات على محمَّدٍ و الاْل
از آنجا كه خداجويى در فطرتها نهفته است و حجابها و موانع مادّى و روزمرّه مانعِ بروز و درخشش آن است؛ خداى تعالى مردانى شايسته را برانگيخت تا از راهِ وحى و الهام، او را بشناسانند و موانع را از فطرتها دور كنند و تيرگى را از خردها بزدايند و بالنّتيجه، بشر را به اطاعت و فرمانبَرى و عبادت پروردگارِ بىهمتا وادار كنند و بر صراط مستقيم رهبرى فرمايند؛ زيرا اساس آفرينش و حاصلِ آمدن و رفتن بر مبناى خداشناسى و بندگى خداوند استوار است كه فرمود:
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الإْنْسَ إلاّ لِيَعْبُدُونِ»1
«جنّ و انس را نيافريدم مگر آنكه مرا پرستش كنند.»
لازمهى پرستش، شناختنِ معبود است و سپس پرستش و اطاعت از معبودِ ازلى و وصول به رحمت بىپايان ابدى او.
اينجاست كه بر هر مكلّفى واجب است كه از رهبرانِ آسمانى مدد گيرد و خدا را با صفات و ويژگىهايش در حدّ فهم و دركِ خود بشناسد.
از اينرو، فهرستى مختصر دربارهى خداشناسى و برخى از صفات حق تعالىـ كه براى اكثرِ خداجويان قابل فهم استـ ارائه و تقديم مىگردد تا اگر عُمرى باقى بود و توفيقى از جانب پروردگار عالَم حاصل آمد، به خواست خداوند مهربان، فهرستى از پيامبرشناسى و امامشناسى و معادشناسىـ كه حاوىِ سه اصل ديگر از اصول پنجگانهى دين استـ تهيّه و عرضه گردد.
محمّدحسن مدرّس فتحى
تهران ـ 1385
1 . ذاريات 51: 56.