قرآن، عهدنامه الهي بر خلق خداست كه شايسته است هر انساني به عهدنامه خداوند نگاه كرده و در هر شبانه روزي پنجاه آيه تلاوت كند.[2] به ويژه آنكه اين قرائت در ماه رمضان باشد كه هر آيهاي همچون ختم تمامي قرآن دانسته شده كه در ديگر ماهها تلاوت ميشود![3]
قرآن حبل الهي و ريسماني ملكوتي است كه يك سو در دست انسانها و سويي ديگر به سمت خداوند است (وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً)[4] قرآن گنجينهاي از خزاين الهي است[5] كه هيچگاه پايان نميپذيرد و چونان آفتاب و ماه، شب و روز زندگي انسانها را نوراني ميكند.[6]
قرآن سفره گسترده و غذاي آماده الهي است كه گرسنگان معارف و شيفتگان حقايق از آن استفاده خواهند كرد.[7]
و قرآن كتابي است كه خداوند در آن، بر بندگان خود تجلي كرده است و آنان كتاب خدا را مينگرند و ميخوانند اما خدا را نميبينند[8] و ماه رمضان زمان مقدّسي است كه در آن، قرآن تنزل كرد نه نزول، بدين بيان كه حقيقت قرآن نزد خدا بوده و اكنون نيز هست و هميشه خواهد بود، اما آن حقيقت، رقيق شده، تنزل يافت، به صورت لفظ درآمد تا انسان آن را ببيند، بشنود، بنويسد و بخواند و به صراط هدايت ره يابد.[9]
شناخت، معرفت و عشق نسبت به اين صحيفه هميشه سبز و سترگ الهي، روشني انديشه و نورانيت دل و ديده به آدمي ميبخشد و او را به اوج دانايي و بينايي نسبت به ديدهها و ناديدها پرواز ميدهد، به گونهاي كه همچون روح خدا و آيت درخشان آفرينش، حضرت امام خميني (ره)، قرآن را آن گونه كه بايسته و شايسته است ميشناسد و همگان، بويژه جوانان آرمان گرا، حقيقت طلب، پر احساس و عدالت خواه را به شناخت، بينش، انس و هوشياري در اين عرصه دعوت ميكند.
پيش از هر سخني در آينه انديشه آن مراد والامقام و عارف معارف قرآن مينگريم تا از شعاع عشق و شناخت او بهره برده، آنگاه از رهنمودهاي وي به يكايك جوانان درباره قرآن آگاه شويم.
[1] . شاعر معاصر، حبيب الله چايچيان (حسان). [2] . كافي، ج 2، ص 609، ح 1. [3] . بحارالانوار، ج 93، ص 341. [4] . آل عمران / 103. [5] . كافي، ج 2، ص 609، ح 2 (امام سجاد ـ عليه السّلام ـ). [6] . تفسير عياشي. ج 1، ص 11 (امام باقر ـ عليه السّلام ـ). [7] . كنزالعمال، ج 1، ص 526، ح 2356، بحارالانوار، ج 89، ص 19. [8] . نهج البلاغه، خطبة 147. [9] . قدر / 1 و بقره / 185؛ ر.ك: حكمت عبادات از مفسر فرزانه، حضرت آيت ا... جوادي آملي، ص 204، 205، 208، 196 و 198.