در حريم حجاب

محمد مقدسي

نسخه متنی -صفحه : 14/ 14
نمايش فراداده

اسلام و فداكاري زن

روسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ مي‌فرمايد:

«مِهْنَة اِحداكُنَّ في بيتها تُدرِكُ جِهادَ المُجاهِدينَ»[1]

هريك از شما زنان، با اشتغال در خانة خود، ثواب جهادكنندگان در راه خدا را خواهيد يافت.

اسماء كه دختر يكي از انصار بود، روزي نزد رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ آمد در حالي‌كه ياران آن حضرت گرداگرد او نشسته بودند، عرض كرد: پدر و مادرم فداي تو باد! من از جانب تمام زنان به نمايندگي، نزد شما آمده‌ام و تمام زناني كه در شرق و غرب جهان هستند، همگي با اين مقال و سخن من يك‌دل و يك‌زبان مي‌باشند. پروردگار، تو را به حقيقت و راستي براي مردان و زنان برانگيخت و ما به تو و به خدايي كه تو را برگزيد ايمان آورديم.

حالِ ما زنان اين است كه در چهار ديواري خانه‌هايمان زنداني بوده، خواستة غريزة حنسي مردان،‌ به‌وسيلة ما تأمين ميشود و دوران بارداري و تربيت كودكان شما برعهدة ما نهاده شده‌است و شما مردان بر گروه زنان در نماز جمعه و جماعت و عيادت بيماران و تشييع مردگان و زيارت خانة خدا (البته مراد حج مستحبي است) برتري و تقدم جسته‌ايد، و از همه بالاتر آنكه جانبازي در راه خدا نصيب شما مردان شده‌است و هرگاه مردي از شماها براي حج وعمره به ديدار خانة خدا مي‌شتابد و يا آمادة فداكاري و مجاهده مي‌گردد، ما زنان اموال و اثاث شما را نگه‌داري كرده كودكان شما را تربيت و پرورش مي‌دهيم، آيا ما را شركت و نصيبي در اين اعمالي كه شما انجام مي‌دهيد مي‌باشد؟!

پيش از آن‌كه رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ جواب اين بانوي مسلمان را بدهد، صورت خود را به‌سوي اصحاب برگردانيد و فرمود: «آيا تاكنون سخني استوارتر و رساتر از پرسش ديني اين زن شنيده‌ايد؟»

همگي در جواب عرض كردند:‌

تا كنون زني را به اين سخنوري و دلاوري نديده‌ايم و باور نمي‌كرديم كه زني بتواند چنين سخن براند. آن‌گاه رسول گرامي ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ روي به سوي آن زن برگردانيد و فرمود: «اي زن از جانب من به تمام زناني كه در بازگشت با تو سخن خواهند گفت، بگو: همانا شوهرداري خوب و جلب رضايِ خاطر او و پيروي ومتابعت از دستورات مرد، با تمام اينها (يعني جانبازي و فداكاري در راه خدا و امثال اينها كه زنان را درآن راهي نيست) برابري مي‌كند. اسماء پس از شنيدن اين سخن برگشت درحالي كه از شادي و خوشحالي تهليل و تكبير مي‌گفت.[2]

[1] . نهج الفصاحه، ص 592.

[2] . چرا رنج مي‌بريم، ص 238 و 284، با اندك تغيير در عبارات، به نقل از درالمنثور.