عده‌اي از اصحاب امام علي ـ عليه السلام ـ به او گفتند: وصي حضرت موسي و عيسي ـ عليهم السلام ـ دلايل، معجزات و نشانه‌هايي را به مردم نشان مي‌دادند. شما نيز اگر معجزاتي به ما نشان دهيد قلبهاي ما مطمئن مي‌شود.
امام ـ عليه السلام ـ فرمود: شما تحمل علوم، دلايل و نشانه‌ها را نداريد. اما مردم اصرار كردند.
سرانجام امام ـ عليه السلام ـ آنها را بسوي قبرستان حركت داد تا به يك سرزمين خشك و نمكزاري رسيدند. آنگاه آهسته دعا كرد و گفت: پرده‌ات را كنار زن. ناگهان باغها و نهرها در يك سو و آتش جهنم در سوي ديگر نمايان گشت.
عده‌اي گفتند: سحر، سحر، عده‌اي معجزه حضرت را پذيرفتند و گفتند: پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: قبر باغي از باغهاي بهشت يا حفره‌اي از گوديهاي جهنم است.[1]
[1] . بحارالانوار، ج 41، ص 248.