علي بن محمد نوفلي گويد: محمد بن فرج به من گفت: امام هادي ـ عليه السلام ـ به من نوشت: اي محمد! كارهايت را سامان ده و مواظب خود باش. من مشغول سامان دادن كارهايم بودم اما نمي‌دانستم منظور حضرت از نامه‌اش چه بود كه ناگهان مامور آمد و مرا از مصر دست بسته حركت داد و تمام داراييم را توقيف كرد و هشت سال در زندان بودم.
سپس نامه‌اي از آن حضرت در زندان به من رسيد كه فرموده بود: اي محمد! در سمت بغداد منزل نكن نامه را خواندم و گفتم: من در زندان به سر مي‌برم و او به من چنين مي‌نويسد و اين تعجب آور است. چندي بر من نگذشت كه الحمدالله آزاد شدم و در نامه‌اي از ملكي كه با نا حق از من تصرف كرده بودند سؤال كردم. امام ـ عليه السلام ـ نوشت: به زودي ملك تو را بر مي‌گردانند اگر هم بازنگردانند زياني به تو نخواهد رسيد.
وقتي محمدبن فرج به سامره حركت كرد نامه‌اي براي او آمد كه ملك به تو برگشت اما قبل از گرفتن نامه در گذشت.[1]
[1] . اصول كافي، باب مولد ابي الحسن، علي بن محمد ـ عليه السلام ـ .