روزي ابوحنيفه از محلي ميگذشت كه ديد كودكي از جاي گل آلودي راه ميرود.
او را صدا زد و گفت: مواظب باش نلغزي.
كودك در جواب گفت: لغزش من سهل است تو مواظب باش نلغزي زيرا از لغزش تو پيروانت هم ميلغزند![1]
[1] . انيس الادبا، ص 96.