افلا يتدبرون القرآن ام على قلوب اقفالها(136)؛
آيا آنها در قرآن تدبر نمىكنند، يا بر دل هايشان قفل نهاده شده است؟
اين آيه ما را با تاكيد به تدبر و تعقل و شناخت دستورها و مفاهيم قرآن دعوت مىنمايد.
ولقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مذكر(137)؛
ما قرآن را براى تذكر، آسان ساختيم، آيا كسى هست كه متذكر شود؟
اين آيه حاكى است كه خداوند قرآن را آسان و روان براى عموم نازل كرده است، تا همه آن را بشناسند و هدف از شناخت آن تذكر و تنبه و آموختن و عمل است.
قرآن كريم درباره مسووليت دوم (عمل به قرآن) نيز مىفرمايد:
انما المومنون الذين اذا ذكر الله وجلت قلوبهم و اذا تليت عليهم آياته زادتهم ايمانا و على ربهم يتو كلون(138)؛
مومنان تنها كسانى هستند كه هرگاه نام خدا برده شود، دل هايشان ترسان مىگردد، و هنگامى كه آيات او بر آنان خوانده مىشود، ايمانشان فزونتر مىگردد و تنها بر پروردگارشان توكل دارند.
آرى، قلب مومنان در برابر قرآن، اين گونه خاشع و ترسان است. به گونهاى كه شنيدن آيات قرآن باعث افزايش ايمان قلبى و رابطه استوار و تنگاتنگ مومن با خدا مىگردد.
نيز مىفرمايد:
يا ايها الناس قد جائتكم موعظه من ربكم و شفاء لما فى الصدور و هدى و رحمه للمومنين(139)؛
اى مردم! كتابى از سوى صاحب شما (خدا) براى (نجات) شما آمد كه مايه پند و شفاى دلهاى شما، و هدايت و رحمت براى مومنان است.
و مىفرمايد: كتاب انزلناه اليك لتخرج الناس من الظلمات الى النور(140)؛
قرآن كتابى است كه آن را به سوى تو (اى پيامبر) فرستاديم، تا به وسيله آن مردم را از تاريكىها (ى شرك و جهل) به سوى نور (ايمان و عدل و آگاهى) در آورد.