(مسأله 175): كسى كه هزينه حج را دارد و بدهكار نيز هست چنانچه بدهى أو مدت دار بأشد و اطمينان دارد كه در وقت پرداخت بدهى متمكن از أداء آن خواهد شد و به زحمت و مشقت نخواهد افتاد مستطيع بوده واجب است به حج برود.

(مسأله 176): هر گاه در سفر حج، بدهى قهري پيدا كند همانند أين كه مال كسى را از روى خطا تلف نمايد و اگر بخواهد بدهى خود را بپردازد متمكن از انجام حج نخواهد شد حج بر أو واجب نيست مگر أين كه طلبكار مطالبه نمىكند و يا أين كه در وقت مطالبه مىتواند به سهولت و بدون مشقت بپردازد.

ولى اگر عمدا تلف كرده، وجوب حج از بين نمىرود بلكه حج بر أو مستقر شده و بايد حج بجا آورد.

حج و نذر

(مسأله 177): اگر كسى نذر كند حج انجام دهد حج بر أو واجب مىشود و بايد به هر شرايطى است به حج مشرف شود و اگر با أين كه تمكن داشت عمدا مخالفت كرده و حج انجام ندهد معصيت نموده و بايد كفاره بپردازد

(مسأله 178): نذر كننده بايد بالغ و عاقل بوده و با قصد و اختيار خود، نذر كند بنابر أين نذر كردن كودك و ديوانه و كسى را كه مجبور كرده اند و يا بواسطة عصباني شدن، بي اختيار نذر كرده، صحيح نخواهد بود.

(مسأله 179): هر گاه شخص مستطيع نذر كند حجة الاسلام بجا آورد نذرش منعقد شده و يك حج، كفايت مىكند و اگر به نذر خود عمل نكرد و فوت نمود قضا و كفاره، هر دو واجب مىشود.

(مسأله 180): اگر پس از استطاعت، نذر كند كه در أين سال، حج ديگرى (غير از حجة الاسلام) بجا آورد نذرش منعقد نمىشود.

(مسأله 181): اگر در حال عدم استطاعت نذر كند حجة الاسلام بجا آورد نذرش منعقد شده و واجب است تحصيل استطاعت نمايد مگر أين كه نذرش، حج پس از استطاعت بأشد.