در منوب عنه چند چيز معتبر است:
منوب عنه بايد مسلمان بأشد و نيابت از كافر صحيح نيست.
(مسأله 216): اگر كافرى در حالي كه مستطيع بود فوت نمايد بر ورثه مسلمان أو (اگر بأشد) واجب نيست كسى را استيجار نمايند.
(مسأله 217): ناصبي كه دشمن أهل بيت و حضرات أئمة معصومين (عليهم السلام) هست در حكم كافر مىباشد ولى جايز است فرزند مؤمن أو، حج را به نيابت أو انجام دهد.
يا اگر زنده است در اثر پيرى و يا بيمارى كه اميد بهبودى نيست و يا به سبب عذرى ديگر، خودش نتواند به حج برود.
ولى نيابت از زنده در حج مستحبى، مانعى ندارد هر چند مريض و بيمار نباشد.
3 - منوب عنه بايد معين و مشخص بأشد: نائب بايد در عمل خود، قصد نيابت از منوب عنه نموده و أو را تعيين كند، البتة تعيين منوب عنه هر چند به نحو اجمال و إشارة كافى است و لازم نيست، اسم أو را بگويد گرچه مستحب است.
(مسأله 218): شخصي كه از بجا آوردن حج معذور است و تمكن نائب گرفتن هم ندارد:
اگر حج، قبلا بر ذمه وى مستقر شده، احتياط واجب آنست كه پس از مرگ وى نائب گرفته شود.
اگر قبلا حج بر أو واجب نبود حج از أو ساقط است.
(مسأله 219): هر گاه شخص معذور پس از استنابه، عذرش باقي بود تا فوت نمود، ذمه اش فارغ شده و احتياج به قضا ندارد، ولى اگر پس از أين كه نائب حج را انجام داد عذر منوب عنه بر طرف گرديد احتياط أين است كه خودش حج را اعاده نمايد.
و اگر پس از محرم شدن نائب، عذر منوب عنه بر طرف گرديد واجب است منوب عنه خودش حج را بجا آورد و بر نائب واجب نيست حج را تمام نمايد گرچه أحوط است.
(مسأله 220): اگر بر كسى لازم شد كه براى حج نائب بگيرد و نگرفت لكن شخص ديگرى بطور مجانى از طرف أو حج انجام داد كافى نبوده و بايد بنابر احتياط واجب، خودش نائب بگيرد.
(مسأله 221): شخصي كه به جهت پيرى و ناتوانى و بيمارى نتواند به حج برود واجب نيست از شهر خودش نائب بگيرد بلكه از ميقات نيز كفايت مىكند.