و در مورّخه 23/3/73 آمده است: «رئيس فدراسيون بين المللي خانواده برنامه‌ريزي شده /اي. ار. پي. اف/ از كشورهاي اسلامي خواست تا از الگوي كنترل جمعيّت در ايران پيروي كنند.»
باري ! اين مورد اوّلي بود كه براي حقير در مورد اصرار و ابرام اين خانم دكتر درباره كنترل جمعيّت در جهان سوّم مخصوصاً كشورهاي اسلامي، و بالاخصّ كشور ايران اسلامي سؤال انگيز شده‌است. و اگر جناب محترم ايشان با وسعت اطّلاعاتشان در زمينه مواليد جوابي به نظرشان ميرسد ارائه خواهند فرمود.
سؤال دوّم: اگر منظوراز اينگونه خدمت، قطع نسل عموم نباشد، مي‌بايستي ميان طبقه متمكّنين و ثروتمنداني كه قادر بر گرفتن چهار مخدّره جليله و آوردن فرزندان بسيار از هر كدامشان هستند، و ميان طبقه مستمندان و زحمتكشان و رعايائي كه بر يك زن گرفتن و اولاد قليلي، بيشتر تمكّن ندارند، فرق گذارد ! مثلاً مردان قدرتمند كه به آساني از عهده مخارج بيست فرزند بر مي‌آيند را تكليف بدان نمود تا ميزان ترازو واژگون نگردد، و عدالت در هر حال و در همه طبقات محفوظ بماند.
بسياري از طبقه مهندسان و دكتران مي‌باشند كه هريك داراي خانه‌هاي بسيار وسيع و داراي اشكوبهاي متعدّد و بزرگ هستند و معذلك همه خالي است. زيرا آنها فقط 2 يا 3 اولاد دارند و بواسطه جلوگيري از تكثير اين رحمت الهيّه دست به افزايش نزده‌اند ؛ و اولادشان بزرگ شده، يا به دبيرستان و دانشكده رسيده و يا در خارج زندگي مي‌نمايند.