خطاب خداوند، مُهر فسق و عدول از حقّ بر پيشاني آنها بخورد و كلمه حقّه الهيّه بُعد از رحمت بر آنها زده شود ؛ و روزي خود را از غير خدا طلب كنند ؛ و با نسل‌كشي و عقيم كردن امّت، راه روزي را بدست افكار بي‌مايه و آراء إبليسيّه، و انظار تلبيسيّه خارج از مرزها بسپارند !!!
اُفٍّ لَكُمْ وَ لِماتَعْبُدونَ وَ تَتَّكِئونَ وَ تَسْتَنِدونَ مِنْ دونِ اللَهِ فَأنَّي تُصْرِفونَ !
يهود ميگويند: دستهاي خدا بسته و زنجير شده ؛ و روزي نميتواند برساند در نُه جاي از قرآن مجيد با عبارات مختلفه و معني واحد آمده است كه: بسط رزق و تنگي آن هر دو فقط بدست خداوند مي‌باشد.
مانند آِيه:
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُو وَ مَآ أَنفَقْتُمْ مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُو وَ هُوَ خَيْرُ الرَّ''''زِقِينَ .[149]
«بگو (اي پيغمبر): حقّاً و تحقيقاً پروردگار من است كه روزي را براي هر يك از بندگانش كه بخواهد فراخ و گسترده ميكند ؛ و براي وي تنگ و فشرده ميگرداند. و آنچه را كه شما انفاق كرده‌ايد، او بجايش مي‌نهد و جبران مي‌نمايد؛ و اوست كه از ميان روزي دهندگان مورد انتخاب و اختيار مي‌باشد.»
اين منطق دين مبين و شرع قويم مي‌باشد كه بر اساس آن امّت را تربيت مي‌نمايد ؛ و امّا منطق يهود به عكس اينست. ايشان خدا را دست بسته و تنگ چشم ميدانند، و اعتقاد دارند كه قدرت انفاق و سعه روزي براي وي نمي‌باشد.
وَ قَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَآءُ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيـرًا مِّنْهُم مَّآ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَــنًا وَ كُفْـرًا وَ أَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَ''''وَةَ وَ الْبَغْضَآءَ إِلَي يَوْمِ الْقِيَـمَةِ كُلَّمَآ أَوْ قَدُوا نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَهُ وَ يَسْعَونَ فِي الارْضِ فَسَادًا وَ اللَهُ لايُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ. [150]