«بيستم تيرماه امسال ، سمينار يكروزه‌اي درباره كنترل جمعيّت در تهران تشكيل شد . اين سمينار و سمينارهاي مشابه كه مقدّمه‌اي است براي سمينار جهاني جمعيّت كه قرار است در سال 1373 در قاهره برگزار شود بهانه‌اي شد براي پرداختن به موضوعي كه به گونه شگفت‌آوري در جامعه تبليغ ميشود و بدون بررسي همه جانبه و يا توجّه به استدلال و افكار مخالفين ، هجوم سهمگين خود را بر اذهان جامعه تحميل ميكند .
امروزه مسأله كنترل جمعيّت و شعار «جمعيّت كمتر ، زندگي بهتر» بقدري جدّي گرفته شده و هياهو و تبليغات بر سر عواقب و خطراتي كه براي آن شمرده ميشود بقدري فراگير گشته كه كمتر كسي مجال تفكّر ، تحليل ، و يا احياناً تشكيك در اين مسأله را درمي‌يابد و متأسّفانه اين جوّزدگي چنان حاكم گشته كه حتّي از سوي كسانيكه انسان كوچكترين شكّي در خلوص نيّت و دلسوزيشان براي جامعه و اسلام ندارد عكس‌العمل‌هاي انفعالي و جانبداري مشاهده ميشود تا حدّي كه گاه انسان متحيّر مي‌ماند كه چگونه عقل سليم و ذهن حكيم تحت تأثير تبليغات فريبنده‌اي قرار ميگيرد كه با اندكي توجّه و دقّت ، نادرست بودنشان قابل تشخيص است .
زمزمه كنترل جمعيّت كه از سال 8 6 آغاز شد كم كم به چنان همهمه و موجي تبديل گشت كه دولت و حتّي مجلس را نيز تحت تأثير خود گرفت و سرانجام لايحه‌اي كه از سوي دولت براي محدود كردن مواليد در خانواده‌هاي تحت پوشش دولت و اجبار ايشان به كنترل جمعيّت به مجلس فرستاده شده بود ، از سوي نمايندگان مجلس مورد تصويب قرار گرفت . آنچه در اين زمينه تعجّب آور بود اين نكته بود كه بجز يكي دو نفر ، حتّي نمايندگان مخالف نيز صرفاً با قسمتهائي از لايحه مخالفت كرده و در اصل وجوب و لزوم كنترل مواليد هيچگونه شكّي به خود راه نداده بودند . علّت اين امر را شايد بتوان در همان جوّزدگي و هجوم تبليغاتي در مورد اين مسأله جستجو كرد كه همانگونه كه گفتيم حتّي چهره‌هاي موجّه و دلسوز اين ملّت را نيز تحت تأثير خود قرار داده است.