« وَ اِذا قَضـــى اَمْـــرا فَـاِنَّمـا يَقُــولُ لَـــهُ كُــنْ ! فَيَكُـــونُ ! » (117 / بقـــره)
خداى سبحان بديع و پديد آورنده بدون الگوى آسمانها و زمين است و آنچه را خلق مىكند، بدون الگو خلق مىكند، پس هيچچيز از مخلوقات او الگويى سابق بر خود نداشت، پس فعل او مانند فعل غير او به تقليد و تشبيه و تدريج صورت نمىگيرد و او چون ديگران در كار خود متوسل به اسباب نمىشود، كار او چنين است كه چون قضاى چيزى را براند، همين كه بگويد: بباش موجود مىشود، پس كار او به الگويى سابق نياز ندارد و نيز كار او تدريجى نيست.
از همين تدريجى نبودن فعل خدا اين نكته استفاده مىشود، كه موجودات تدريجى هم يك وجه غيرتدريجى دارند، كه بـا آن وجــه از حــق تعــالـى صــادر مىشــوند.(1)
1- الميــزان ج 2، ص 80.