دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 105
نمايش فراداده

229 . امام على عليه‏السلام : بخشندگى ، عامل دوستى است .

230 . امام على عليه‏السلام : بخشندگى ، [بذر] دوستى را [در دل‏ها] مى‏كارد .

231 . امام على عليه‏السلام : پايبند بخشندگى و خوش‏خويى باشيد؛ زيرا اين دو ، روزى را افزايش مى‏دهند و باعث دوستى مى‏شوند .

232 . امام على عليه‏السلام : بخشندگىِ انسان ، او را محبوب مخالفانش مى‏كند و بُخلش او را منفور فرزندانش مى‏سازد .

233 . امام على عليه‏السلام : آدم بخشنده ، محبوب و ستوده است ، گرچه از بخشش او چيزى به ستايشگرش نرسد ، برعكسِ شخص بخيل .

234 . امام على عليه‏السلام : انسان بزرگ ، مورد حسادت است و انسان بخشنده ، محبوب و دوست‏داشتنى است .

ف ـ بيزارى از بدى

235 . امام صادق عليه‏السلام : هركه خداوند ، بدى را منفورش ساخته باشد ، . . . دوستى و سازگارى با مردم را روزى او ساخته است . چنين كسى ، از گسستن از مردم و دشمنى‏ها به دور است و هيچ نسبتى با اين خصلت‏ها و صاحبان آنها ندارد .

ص ـ رها كردن حسادت

236 . امام على عليه‏السلام : هركه حسادت را رها كند ، محبوب مردم مى‏شود .