237 . امام صادق عليه‏السلام : شخص ديندار ، . . . حسادت را رها كرده‏است . در نتيجه ، دوستى پديدار شده است .

ق ـ فراموش كردن بدى‏ها

238 . امام على عليه‏السلام : بدى‏هاى برادران را فراموش كن ، تا دوستى‏شان را پايدار كنى .

239 . امام على عليه‏السلام ـ در حكمت‏هاى منسوب به ايشان ـ : يكى از عوامل به دست آوردن دوستى ، آن است كه دانا باشى [امّا با ظاهرى] چون نادان ، و پند دهنده باشى ، [با ظاهرى] چون پند گيرنده .

3 / 5

كارهاى پديد آورنده دوستى

الف ـ با دل به خدا روى آوردن

240 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هر چه مى‏توانيد ، از اندوه‏هاى دنيا فارغ شويد؛ زيرا هر كه با دل خود به خدا روى بياورد ، خدا دل‏هاى بندگان را به دوستى و مهربانى ، رام او خواهد ساخت و خدا به هر خيرى [برايش ]مى‏شتابد .

241 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هر گاه بنده‏اى با دل خود به خدا روى بياورد ، خدا دل‏هاى مؤمنان را بر آن مى‏دارد تا با دوستى و مهربانى به او روى آورند ، و خدا برايش به هر خيرى شتابان‏تر است .

ب ـ دل به نماز سپردن

242 . امام صادق عليه‏السلام : هرگاه بيم و اميد در دلى جمع شود ، بهشت برايش واجب

مى‏گردد. پس‏هرگاه به نماز ايستادى، با دل‏خود به خداوند عز و جل روى بياور؛ زيرا هيچ بنده مؤمنى در نمازش با دل خود به خداوند روى نمى‏آورد و او را به دعا نمى‏خواند ، مگر آن كه خداوند عز و جل ، دل‏هاى مؤمنان را متوجّه او مى‏سازد و افزون بر دوستى آنان نسبت به او ، با بهشت [نيز ]تأييدش مى‏كند .