دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 131
نمايش فراداده

310 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : سه چيز ، دوستى برادرت را برايت خالص و يكرنگ مى‏سازد : در مجلس ، برايش جا بگشايى ؛ او را با محبوب‏ترين نام‏هايش بخوانى ؛ و هرگاه بيمار شد ، به عيادتش بروى .

311 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : سه چيز ، دوستى انسان را براى برادر مسلمانش خالص و يكرنگ مى‏سازد : هرگاه او را ديد ، با گشاده رويى با او ديدار كند ؛ هرگاه در مجلسى كنارش نشست ، برايش جا بگشايد ؛ و او را با محبوب‏ترينِ نام‏هايش بخواند .

312 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : آنچه دوستىِ برادر مسلمانت را برايت خالص و يكرنگ مى‏سازد ، آن است كه در نبودش بيشتر پاس خاطر او را داشته باشى تا در حضورش .

313 . امام على عليه‏السلام : دوستى ، جز با شخص با ادب ، خالص نمى‏شود .

314 . امام صادق عليه‏السلام : اگر مى‏خواهى دوستى برادرت برايت خالص شود ، با او [زياد ]شوخى مكن ، بگو مگو منما ، بر او فخر مفروش و با او دشمنى مَوَرز .

3 / 8

كلّيات موجبات دوستى

315 . امام على عليه‏السلام : بهترين چيزهايى كه مردم با آنها ، دل‏هاى دوستانشان را به دست مى‏آورند و كينه‏ها را از دل‏هاى دشمنانشان مى‏زدايند ، خوش‏رويى به هنگام ديدارشان است ، و پرسش حال آنها در هنگام نبودشان و گشاده رويى در حضورشان .

316 . امام على عليه‏السلام : عقل ، پرده پوش [كاستى‏ها ]است و كمال ، زيبايى آشكار . پس

كاستى‏هاى خوى خود را با كمالت بپوشان و با عقل خويش ، هوايت را از پاى در آور ، تا دوستى تسليمت گردد و محبّت ، برايت آشكار شود .